سلام باد به بُشر بن عمرو! سردارى

 که شهره بود به جان‌بازى و فداکارى

ز حَضرَموت یمن بود و عشق حضرت دوست

 کشید در صف عشّاقش از وفادارى

سلام بر سه برادر، سه اسوه‌ی ایثار!

 ز دوده عجلان، وز قبیله‌ی انصار

سه مرد صحنه‌ی صفّین کز رشادتشان

 به یاد مانده بسى خاطرات عزّت بار

سلام باد به عمرو بن قرظه الانصار!

 بزرگْ مرد مبارز به عرصه‌ی ایثار

سلام باد بر آن نوجوان و بر پدرش!

 که بُد صحابى پیغمبر و على را یار

سلام باد به عمرو بن جندعى! آن کاو

 به جهد، پشت به باطل نمود و بر حق رو

به سجده‌گاه شهادت چو دید ره ندهند

 هر آن که را که نسازد ز خون خویش وضو،

سلام ما به سُوار بن منعم النَّهَمى!

 که نفس مجتهدى بود و شخص محترمى

بزرگوارْ دلیرى که در دیار عراق

 بنام بود به آزادگىّ و محتشمى

سلام باد به سیف بن حرث همْدانى!

 که داشت شور جوانىّ و نور یزدانى

وى و برادر او مالک بن عبدالله

 به کربلا چو نمودند عزم قربانى،

بر درگه تو سائل آواره آمده است

در باز کن که عاشق بی‌چاره آمده است

بر درگهت، حسین! گدای همیشه است

این بار هم به عادت هر باره آمده است

ای شهید وصل داور یافته!

اذن دیدار پیمبر یافته

تشنه‌ی سیراب از کوثر شده

میهمان دامن مادر شده

ای کشته‌ای که مثل تو عالم ندیده است!

جزیی ز نور مهر تو با هر پدیده است

دیباچه‌ی کتاب قیامت بُوَد شفق

آیینه‌ی جمال منیرت سپیده است

آنان که سر به پنجه‌ی تقدیر داده‌اند

از شوق، بوسه بر دم شمشیر داده‌اند

جز با علیّ و آل علی این شرف نبود

قومی که جان به پیکر تکبیر داده‌اند

از این وجود که من زنده باشم و تو نباشی

دگر چه سود که من زنده باشم و تو نباشی؟

کشم به هر نفسی آه و جای آه برآید

ز سینه دود که من زنده باشم و تو نباشی

وحی خداست در سخنش، کیست این حسین؟

ریزد شفاعت از دهنش، کیست این حسین؟

ریحانه‌ی پیمبر و از سوز تشنگی

آتش فتاده در چمنش، کیست این حسین؟