چه بر نیزه

چه در طشت خونین ...

زمین تا آسمان، غوغاست فردا

چه فردایی‌ست! بی‌همتاست فردا

که فردا! با پلیدان در نبردیم

یقین؛ فردا سراسر کُشته گردیم

خجسته‌باد قدوم تو، ای که بدر تمامی

فروغ دیدۀ ما، مِهر جاودانۀ شامی

شکفتی ای گل صبر و شکیب دامن «زهرا»

تو زینبی و چو نام تو نیست نادره نامی

اگر پرندۀ جانم سلام من نرساند

«من المبلّق عنّی الی سعاد سلامی»

چه کس گیسوی خون افشانده بر مشک

هزاران تیر را بنشانده بر مشک

ببین زینب چه آوردی برایم

هنوزم رد خونش مانده بر مشک

حسین من! فدای چشمِ مستت

فدای آن نگاهِ هُو پَرستَت

تو رازِ سر به مُهر کائناتی

خدا را معنیِ صوم و صلاتی

خورشید خدا!

بر نطعِ خون

حسین ای نازنین! تو آبِ نابی

عطشْ کامان عالم را جوابی

تو روح آب و بی‌تو آب؛ مرداب

لبت را قرن‌ها آب است؛ بی‌تاب

خوشا من! هر چه بودم، هر چه هستم

به ذکرِ یا حسین، ای دوست!  هستم

چه مستی؟ آی این مستی غریب است

جز این مستی، همه هستی فریب است

رفیقان! نینوا میخانۀ ماست

رواقِ شورشِ مستانۀ ماست

شفابخش است بوی خاک پاکَش

فدای عاشقانِ سینه چاکش!

خدایا! این چه سودا، این چه حالی است

که دستانم در این هنگامه خالی است

چه دارم غیرِ مُشتی واژه تار

گرفتارم، گرفتارم، گرفتار

فتوحِ روح و رستاخیز جان شد

بیا ای دوست! فصلِ ارغوان شد

سفر کن، نوبتِ ذبح عظیم است

بنوشان جرعه‌ها، ساقی کریم است

تا مهر فلک صدرنشین خواهد بود

تا ماه و ستاره و زمین خواهد بود

در جمع شهیدپروران اوج سخن

از فاطمۀ ام بنین خواهد بود