افق فضل و شرف را قمری پیدا شد

یا که در طور ولایت شجری پیدا شد

باز از بحر ولایت گهری پیدا شد

نخل سرسبز ولا را ثمری پیدا شد

نور تو با نور خدا فرقی ندارد

نزد خدا او با شما فرقی ندارد

وقتی که صحبت از حسن باشد چه زیباست

پس عسکری با مجتبی فرقی ندارد

شبی از خواب خوش گردیده بیمار

نمودم پیروی از طبع سرشار

فتادم من به فکر عشق بازی

که دارد در دو عالم سرفرازی

ز جور چرخ گردون می‌زدم داد

دو طفل مسلمم افتاد بر یاد

ز بعد کشتن آن شاه خوبان

بدند این هر دو ما بین اسیران

باز می‌خواهم نوایی سر کنم

عاشقان را جمله مستحضر کنم

عاشقان رهرو بازار عشق

جان نثاران ره دلدار عشق

ز زلف عنبرین یار مهوش

شده این خاطر زارم مشوش

ز خال هندویش روزم سیاه است

مگو هندو که خال روی ماه است

چون گرفتی اذن حر از شاه دین

اسب همت تاخت در میدان کین

گفت با آن قوم بی دین جهول

این حسین باشد ز اولاد رسول

روز عاشورا سپاه اهل کین

بسته صف از بهر قتل شاه کین

حر نظر بنمود بر افعال خویش

جنت و دوزخ مجسم شد به پیش

صبح عاشورا دهید از شام غم

شد سیه روز دو عالم از الم

لشکر اعدا همه صف پشت صف

چشم گریان کودکان از یک طرف

عدو خنجر به قلب پاره می‌زد غمت آتش به سنگ خاره می‌زد

به چشم خویش دیدم جان بابا که از فرق تو خون فواره می‌زد  

شام عاشورا شه دنیا و دین

بود اندر خیمه زار و دل غمین

گاه بودی در قیام و در رکوع

گاه با اصحاب اصل و گه فروع

دور غم گردید چون شام کربلا

خیمه زد ماتم به دشت کربلا

شد زمین کربلا یک سر همه

پر ز خوف و اضطراب و واهمه