ای تو شمع انجمن امّ‌البنین

شاهد افروختن امّ‌البنین

ای ز بعد فاطمه چون فاطمه

از برای بوالحسن امّ‌البنین

گفتم امّ‌البنین دلم پا شد

گره‌هایی که داشتم وا شد

مادر آب را صدا زدم و

خشکسالم شبیه دریا شد

ام البنینم و شب دلداری من است

شب زنده‌دار فاطمه بیداری من است

امشب وصال فاطمه را درک می‌کنم

دل بی‌قرار لحظۀ دلداری من است

ماهی که در جمال برابر نداشتی

در سینه غیر عشق برادر نداشتی

دادی به راه دوست دو دستان خود ولی

دست از غریب کرببلا برنداشتی

عباس من پناه عالمین است

عباس من هم نفس حسین است

عباس من عصارۀ کمال است

عباس من صحیفۀ جمال است

سلام بر مادر یاس بهشت

گل تو را خدا چه نیکو سرشت

مطلع شعر و شور، امّ‌البنین

قصیدۀ شعور، امّ‌البنین

ای دوم بانوی سرای علی

همدل و یار باوفای علی

افتخار همه کلابیه

حضرت فاطمه کلابیه

گلبن معرفت و عاطفه کیست؟

روشنایی دل فاطمه کیست؟

کیست در عشق ولا آب شده

درّ غلطان گهر ناب شده

ای دل بپا کن بار دیگر میهمانی

از ما پذیرایی نما با روضه‌خوانی

مائیم و چشم ابری و سودای باران

امشب بیا لطفی نما بر حال یاران

منم امّ‌البنین و دل غمینم

غمین از داغ جانسوز بنینم

بقیع را زاشک خود دریا نمایم

به یاد کربلا غوغا نمایم

تأسیس کربلا نه فقط بهر ماتم است

دانش‌سرای مکتب اولاد آدم است

از خیمه‌گاه سوخته تا ساحل فرات

تعلیم‌گاه رهبر خلق دو عالم است

کدام واقعۀ  سبز را خبر دارد

همان که بر لبِ خشکیده، شعر تر دارد

بلوغ باور سبزی، شکفته بر لب او

که تا همیشۀ تاریخ، برگ و بر دارد