سینه پُر داغ و پیکرم پُر درد
یک نفر مرد و این همه نامرد
زینبا! سوی خیمه‌ها برگرد
خواهرم! اِرجِعی الی الفُسطاط
سلام ما به اباالفضل، ماه عاشورا!
حسینِ علقمه در جلوه‌گاه عاشورا
اگر چه ماه بنى‌هاشمش لقب دادند
چو آفتاب دمید از پگاه عاشورا
سلام باد به بوبکر، یادگار على!
بزرگ گشته‌ی دست بزرگوار على
به باغ عشق و ولایت شکفت چون عبّاس
گلى به نام محمّد ز لاله‌زار على
سلام باد به عثمان و جان‌فشانى او!
که جلوه‌ها ز على داشت قهرمانى او
بریخت بر سر تاریخ، گوهر ایثار
به خون نشست اگر گوهر جوانى او
سلام باد به ایمان جعفر بن على!
که بود همچو اباالفضل یار چار ولى
بر او درود! که در انقلاب عاشورا
ز عهد عشق برآمد به وعده‌ی ازلى
سلام ما به شهیدى که عشق‌پرور بود!
عزیز فاطمه را جان‌نثار و یاور بود
به مهد صبر و ولایت چو بود تربیتش
که هر چه داشت کمال و خلوص و باور بود
عشق، راهى است که دارد خطر کشته شدن
عاشق آن است که بندد کمر کشته شدن
ماه و خورشید اگر شمع ره زندگى است
کهکشان‌هاست چراغ گذر کشته شدن
تا وطن در نینوا کردم، حسین!
روز و شب چون نی نوا کردم، حسین!
کاروانت را اگر آورده‌ام
بارها خود را فدا کردم، حسین!
دگر از کربلا آن شور و غوغا برنمی‌خیزد
از این صحرا به جز توفان غم‌ها برنمی‌خیزد
بیابان را سکوت غم به کام خود فرو برده
صدایى جز خروش موج دریا برنمی‌خیزد
یک اربعین همین نه براى تو سوختم
عمرى بُوَد که من به هواى تو سوختم
قربانیان عشق همه کشته می‌شوند
جز من که بارها به مناى تو سوختم
اى مونس دل! بیا و جانم باش
مانند گذشته هم‌زبانم باش
برخیز و بگیر دست خواهر را
اى پیکر پاره پاره! جانم باش
تشنه‌ام گر چه من خون جگر، اى آب فرات!
کودکانند ز من تشنه‌تر، اى آب فرات!
کودکان را نبُوَد تاب عطش، رحمى کن
که فتاده است به دل‌ها شرر، اى آب فرات!
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
