هر چند که از بار گنه روسیهیم

 با شوق به آستان تو جبهه نهیم

میلاد بزرگْ‌عمّه‌ات را مهدى!

 بر عمّۀ کوچک تو تبریک دهیم

ما جلوه به جان و دل تاریک دهیم

 با عرض تحیّت که ز نزدیک دهیم

میلاد خجستۀ تو را، یا زینب!

 بر نور دلت رقیّه تبریک دهیم

امشب که کند فخر به شب‌هاى دگر

 آورده فلک، اختر زیباى دگر

این زینب کبرى است به دامان على؟

 یا ختم رسل گرفته زهراى دگر؟

زینب که خدا، جلوه دهد یادش را

 تالى نبُوَد، صبر خدادادش را

باشد که در آستانه‌ی قدس حسین

 بر پاى کنیم جشن میلادش را

زهرا چه نشاطی است که امشب دارد

 وز شوق، مدینه ذکر «یا رب» دارد

ای ختم رسل! چشم تو روشن بادا!

 چون نور دلت فاطمه، زینب دارد

امشب که على به خانه یک کوکب داشت

 با خنده، گل شکر خدا بر لب داشت

در دایره‌ی خلقت ایجاد، خدا

 یک فاطمه و فاطمه یک زینب داشت

زینب که به حُسن است همانند على

 نور دل احمد است و دلبند على

بر مهد ولادتش تماشا دارد

 گل‌خنده‌ی فاطمه، شکرخند على

اى آینه‌ی «یُذهِب عنکم»! زینب!

 در روى تو صبر را تجسّم، زینب!

ارکان تو صبر و عصمت و عشق و صفاست

 اى کعبه‌ی پوشیده‌ی دوّم! زینب!

تصویر تمام کربلا زینب بود

 تفسیر پیام کربلا زینب بود

در عشق و فداکارى و ایمان و وفا

 زهراى قیام کربلا زینب بود

از نور جمال زینبى مظهر عشق

 روشن شده چون صبح ازل، کشور عشق

دیدار حسین و او تماشایى بود

 بنگر به خداى عشق و پیغمبر عشق

داده است گلى، خداى سرمد به على

 کز هر طرفى تهنیت آمد به على

در عرش عظیم زینبش خوانده و گفت:

 یزدان به محمّد و محمّد به على

ای شهید وصل داور یافته!

اذن دیدار پیمبر یافته

تشنه‌ی سیراب از کوثر شده

میهمان دامن مادر شده