شکر خدا که بوی محرم گرفته‌ام

در کوچه‌های سینه زنی دم گرفته‌ام

شکر خدا عبادت من روضه‌های توست

در دل دوباره هیأت ماتم گرفته‌ام

رنگ از رخ سپید ورق هم پریده است

شعرم به ایستگاه محرم رسیده است

ترسیده‌ام که لب به سخن وا نمی‌کنم

تیغ سکوت و غم نفسم را بریده است

دل در دلم نیست از شوقت ای ماه

این چه زمینی است؟ آه از دلت آه

با خیمه بر کَن، یا نوحه سر کن

یا سوی یثرب، یا سوز جانکاه

من با لباس مشکیتان خو گرفته‌ام

از طینت پلید خودم رو گرفته‌ام

با قایق شکستۀ اشکِ دو دیده‌ام

بر ساحل عزای تو پهلو گرفته‌ام

ساربانا ز اشتران بگشای بار

لحظه‌ای ما را به حال خود گذار

این که بینی سرزمین کربلاست

خاک او آغشته با خون خداست

در حریم قدسی صحرای دوست

بشنو این گلبانگ، این آوای اوست