زینب که دل من و شما قربانش
آب و عطش و فرشته سرگردانش
شرمنده سوی حسین آمد اما
دو میوۀ نورسیده در دستانش
ریزد از درج دهان دُرّ ثمین
تا بگویم مدحت امّ‌البنین
گر چه در وصفش زبانم الکن است
مدح این بانو کجا کار من است
می‌گفت یکی به گوش من وای حسین
آن سید بی‌غسل و کفن وای حسین
خون لخته به تشت خواهرش دید و گریست
ای وای حسن وای حسن وای حسین
ام البنینم و شب دلداری من است
شب زنده‌دار فاطمه بیداری من است
امشب وصال فاطمه را درک می‌کنم
دل بی‌قرار لحظۀ دلداری من است
السلام ای مادر عشق و ادب
همسر شایستۀ شاه عرب
السلام ای نور ایمان و یقین
مادر عباس یا امّ‌البنین
ای دوم بانوی سرای علی
همدل و یار باوفای علی
افتخار همه کلابیه
حضرت فاطمه کلابیه
گلبن معرفت و عاطفه کیست؟
روشنایی دل فاطمه کیست؟
کیست در عشق ولا آب شده
درّ غلطان گهر ناب شده
صحرای داغ بود و تن ماهپاره‌ها
خون می‌چکید از شب بهت ستاره‌ها
یاقوت سرخ؟ جزع یمانی؟ عقیق ناب؟
خون خدا فراتر ازین استعاره‌ها
آه ای مدینه، شهر رسول امین سلام
مادر سلام، عطر گل یاسمین سلام
برگشته‌ام بدون برادر، ازین سفر
برگشته‌ام شکسته و اندوهگین، سلام
عشق تو را حسین به عالم نمی‌دهیم
در دست غیر حلقه‌ی خاتم نمی‌دهیم
زلف من از ازل به تو پیوند خورده است
این وصل را به گیسوی پر خم نمی‌دهیم
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
