برای آینه بودن که انتخاب شدم

چو ماه مطلع انوار آفتاب شدم

مرا هر آینه ذخر الحسین می‌خواندند

دعای فاطمه بودم که مستجاب شدم

خالقم اگر مواظب من است

صاحب الزمان مراقب من است

جامع المقدمات روی اوست

کسب دوری‌اش مکاسب من است

بوی بهشت می‌وزد از کربلای تو

ای کشته‌ای که جان دو عالم فدای تو

دیوانه‌وار، آمده‌ام تا به قتلگاه

وقتی به استغاثه شنیدم، صدای تو

نقدینه‌ای که داشتم از اشک و خون دل

تقدیم کرد، دیده به گنبدنمای تو

پایان کعبه، کرب و بلا بود راه ما

آری حسین می‌دهد آخر پناه ما

خون خدا به کرب و بلا بود و حاجیان

در راه کعبه، وای بر این اشتباه ما

من غنچۀ نشکفتۀ بستان حسینم

زیبا گل دامان گلستان حسینم

افسرده گل پرپری از گلبن زهرا

یا طفل نوآموز دبستان حسینم

جمال سردر این مسجد است نام حسین

که این نماز بود قائم از قیام حسین

نه زیب مسجد ما گشت نام اقدس او

که زیب و زیور عرش خداست نام حسین

در کوچه‌های روضه به اقبال می‌رسیم

داریم می‌رسیم، اگر کال می‌رسیم

یک ماه، نه دوماه، نه در گریه برحسین

داریم به نتیجۀ یک سال می‌رسیم

برای آینه بودن که انتخاب شدم

چو ماه، مطلع انوار آفتاب شدم

مرا هر آینه ذخرالحسین می‌خواندند

دعای فاطمه بودم که مستجاب شدم

در روضه‌ها در بدری را دوست دارم اینکه شفیع محشری را دوست دارم

بالای درب قلب خود تا روز محشر نقش پلاک نوکری را دوست دارم

مگه باورم می‌شد که بین زائرا باشم؟ مگه باورم می‌شد تو راه کربلا باشم؟

مگه باورم می‌شد صدام کنه منم بیام مهمون قابل احترام موکبا باشم؟

سپاه کوله به دوشان و بیشمار پیاده دوباره قافله صف بسته سمت یار، پیاده

چشیده هرکسی از چای روضه، باده چشیده شده است مست ولی آمده خمار، پیاده

دل چون مدائن در پی امداد می‌گردد پلکی بزن ویرانه‌ها آباد می‌گردد

گاهی شکار عمراً بیاید سمت دام اما گاهی خودش دنبال یک صیاد می‌گردد