زرق و برق سفرۀ شاهانه می‌خواهم چه کار؟

اشک چشمم هست، آب و دانه می‌خواهم چه کار؟

اولین شرط سلوک عاشقی، آوارگی ست

از ازل دربه درم، کاشانه می‌خواهم چه کار؟

نسیم عشق وزیدن گرفت در جان‌ها

بهار نور رسیده پس از زمستان‌ها

خبر دهید به فطرس، سر آمده تبعید

دوباره بال بزن بر فراز میدان‌ها

تو آمدی زمین و زمان بیقرار شد

توحید در نهایت خود آشکار شد

با روی کار آمدن رویت، آفتاب؛

از کار سروری جهان برکنار شد

هرچه بادا باد! اما عشق باد

عشق بادا، عشق بادا، عشق باد

جوهر این عاشقی‌‌ها عشق باد

کار دنیا کار فردا عشق باد

عقل رفت و گفت تنها عشق باد

خدا زمین و زمان را دوباره حیران ساخت

تمام شوکت خود را به شکل انسان ساخت

به دست قدرت خود، خلقتی شگفت آورد

گرفت پرده ز رویی، جهان گلستان ساخت

دوتا بازو به دنیا آمده، نامش اباالفضل است

دوتا ابرو که وقت رزم، پیغامش اباالفضل است

به وقت رزم قاسم از رجز‌های علی اکبر

اگر وامی گرفته، ضامن وامش اباالفضل است

دلی دارم و خانۀ بوتراب است

سری دارم و خاک عالیجناب است

عوض کرده روز و شبم جای خود را

که ماهی دمیده پر از آفتاب است

از ملائک پر شده دور و بر ام البنین

بهر دیدار تو‌ای تاج سر ام البنین

آمدی از آسمان و عطر خوشبوی تنت

شهر را پر کرده سیب نوبر ام البنین

دارم به لب همچون رطب، نام تو را ای مه‌جبین

بس‌که ادب میر عرب، داری تو از ام‌البنین

امشب رسیدم محضرت، شاید تو را پیدا کنم

شاید کمی اذنم دهی، با تو کمی نجوا کنم

یا والقمر! والشمس! مزمّل! اباالفضل

ای قبله گاه شاعر بیدل، اباالفضل!

الفاظ موج و، دامنت ساحل اباالفضل!

یا دائم الفضل علی السائل، اباالفضل

محضر آب، دم از پاکی دریا نزنید

محضر خاک، دم از وسعت صحرا نزنید

تا زمانی که ندادید ضرر پای نگار

لاف بیهودۀ عاشق شدن اینجا نزنید

گرچه سرگرم کسب و کارش بود

نان خور رزق کار و بارش بود

او که با عالم خودش می‌ساخت

روز و شب با غم خودش می‌ساخت