شنیدم شرح بازوی تو از مشک

حدیث چشم و ابروی تو از مشک

مگر از سینه‌اش خون تو می‌ریخت

هنوزم می‌رسد بوی تو از مشک

نه تنها زخم قوّت گیر خوردی

نه تنها از دو سو شمشیر خوردی

مرا می‌گوید این مشک پر از زخم

ز هر سو صد نیستان تیر خوردی

ز هم انبوه گیسویت گسستند

دو بازویت، دو بازویت گسستند

از آنجایی که من بوسیده بودم

بمیرم، طاق ابرویت گسستند

چه کس گیسوی خون افشانده بر مشک

هزاران تیر را بنشانده بر مشک

ببین زینب چه آوردی برایم

هنوزم رد خونش مانده بر مشک

شبی کابوس صد سرنیزه دیدم

شبی مهتاب را بر نیزه دیدم

به خود گفتم که بی‌عباس گشتم

که بر حلقوم اصغر نیزه دیدم

بجوش ای خون که شد تعبیر خوابم

به خون افتاده ماه و آفتابم

تو و شرم از لبان اصغر، عباس

من و شرم از دو چشمان ربابم

نفس آخرم رسیده ولی

نرسد بر سرم اباالفضلم

حیف دیگر مرا نمی‌خواند

مادرم! مادرم! اباالفضلم

نغمه‌ای در مدینه پیچیده

که بشارت بشیر آمده است

کاروانی که رفته برگشته

پیشوازش سفیر آمده است

خدایا خانمانم رفته بر باد

که تنها آشیانم رفته بر باد

مرا موی سپید زینبم گفت

تمام دودمانم رفته به باد

فلک امشب به حالم ناله سر کن

به قلب پر ملالم ناله سر کن

فلک پرسیده‌ای از آسمان‌ها

کجا رفته هلالم ناله سر کن

چشم‌های مدینه منتظر است

تا ببیند مسافرانش را

همه چشم انتظار خورشیدند

تا ببوسند آستانش را

لال بودم مرا زبان دادند

من افتاده را توان دادند

زیر خورشید گرم روز الست

مانده بودم که سایبان دادند