1. یکی از وجوه نسبت حضرتش با سیدالشهدا (علیهم السلام) امر اصلاح است.
2. دیگر شباهت تجدید سنت های پیغمبر (ص) و امر به معروف و نهی از منکر است.
3. پر شدن زمین از ظلم و جور، به معنای از میان رفتن تمامی افراد مثبت نیست.
4. اگر کار اصلاح امت فرج امام زمان (ع) در یک شب اصلاح می شود، اصلاح دیگری که مصلح آن امام حسین (ع) بود در یک روز محقق گشت.
5. مشابهت بعدی این دو بزرگوار تنها و بی یاور بودن هر دو امام (ع) است.
6. اشک برای امام حسین (ع) یاری امام زمان (ع) است.
7. روز ظهور به یک معنا روز عاشورا است.
8. تمام مشکلات به عدم معرفت نسبت به امام زمان (ع) باز می‌گردد.
9. در بدو ظهور هم امام زمان (ع) شروع قیام خود را از این مصیبت آغاز می‌نمایند
10. انسان همواره در حسرت نعمت‌های دیگران است!
11. دستگاه امام حسین (ع) و گریه بر ایشان، تربیت کننده من و راهی برای کسب رضایت امام زمان (ع) است.
12. مشابهت دیگر رجعت امام حسین (ع) در هنگام ظهور امام زمان (ع) است.
13. کسانیکه در مقابل امام زمان (ع)مقابله می‌نمایند مشابهتی با دشمنان امام حسین (ع) دارند.
تاریخ سخنرانی: محرم ۱۴۳۶
۱۳ وضعیت متنبه همراه خلاصه سخنرانی ها
شاکر نعمت‌های خداوند متعال باشیم و یکی از بزرگ‌ترین نعمت‌ها آشنایی با امام حسین علیه السلام است و از خداوند عاجزانه بخواهیم که از این مجالس و اذکار دور نشویم.
امسال قصد داریم در ارتباط با نسبت‌های امام حسین علیه السلام و حضرت صاحب الزمان علیه السلام صحبت نماییم.
امام حسین علیه السلام در سال 61 هجری از سوی والی مدینه مجبور به خروج از مدینه شدند و به سمت مکه رهسپار شدند.
حضرت در هنگام خروج از مدینه برای محمد بن حنفیه وصیت نوشتند و در آن مرقوم داشتند که برای اصلاح امت جدم از مدینه خارج شدم.
همه اولیاء و اوصیاء می‌دانند و باور دارند که امام زمان (عج) اصلاح کننده دین خداوند و دنیایند.
حال این سوال پیش می‌آید که فلسفه وجودی اوصیاء و انبیاء که مصلح نخواهند بود، چیست؟
کار اصلاح بر تمامی آنان فرض بوده است و شب و روز بر اصلاح مردم اهتمام داشتند.
حضرت سیدالشهدا علیه السلام هم که برای اصلاح خارج شدند چگونه به این هدف دست یافتند؟
مقاصد ظهور حضرت صاحب (عج) چیست؟! یکی از مصادیق آن که در روایات آمده و شعار سپاه حضرتش خواهد بود، انتقام گیری خون امام حسین علیه السلام است. و داستان ظهور امام زمان (عج) از کربلا آغاز می‌شود.
یکی از وجوه نسبت حضرتش با سیدالشهدا علیهم السلام امر اصلاح است.
امام حسین علیه السلام پس از وصیت نامه به زیارت رسول الله (ص) رفتند و با ایشان وداع می‌کنند و سپس به زیارت مادرشان (سلام الله علیها) می‌روند و با ایشان نجوا می‌کنند.
مسیر ظهور امام زمان (عج) نیز همین است و ایشان کار نیمه تمام امام حسین علیه السلام را تمام می‌کنند.
در آیه 9 سوره مبارکه صف می‌خوانیم: هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَی وَدِینِ الْحَقِّ لِیظْهِرَهُ عَلَی الدِّینِ کلِّهِ وَلَوْ کرِهَ الْمُشْرِکونَ. فائق آمدن دین اسلام بر تمامی ادیان از اهداف خداوند متعال بوده است و این کار در زمان حضرت رسول (ص) صورت نگرفت و حضرت سید الشهدا علیه السلام نیز بر این امر اهتمام داشتند و این امر هم نیمه تمام ماند تا زمانی که حضرتش ظهور نماید و این کار نیمه را تمام کند.
منبع : رواسیhttp://www.rawasi.ir/?p=Events&artid=74
در ارتباط با شباهت امام حسین علیه السلام و امام زمان علیه السلام می‌بایست گفت که بررسی شباهت صفات و مشابهت آنان به معنای اختلاف و تمایز در دیگر ائمه علیهم السلام نیست. به هر حال اقتضای دنیا بروز و ظهور «بعضی» از صفات آن بزگواران می‌باشد.
ویژگی جامعه در زمان امام حسین علیه السلام، فراموش شدن سنت پیغمبر صلی الله علیه و آله و حکومت حاکمی فاسق به نام یزید است و اگر واقعه عاشورا اتفاق نمی‌افتاد از دین جز نام آن باقی نمی‌ماند! در طرف دیگر توصیف جامعه در زمان ظهور امام زمان علیه السلام نیز همین می‌باشد که دنیا پر از ظلم و ستم خواهد شد و سنت پیغمبر از میان خواهد رفت.
بعضی تصور می‌کنند دنیا می‌بایست دچار یک بحران شدید فساد و ظلم شود تا ظهور صورت گیرد و هر چه میزان ظلم و جور بیشتر شود ظهور محتمل تر خواهد شد در حالیکه این تصور غاط است. پس از ظهور به هر میزان که ظلم و جور دنیا را گرفته باشد به همان میزان قسط و عدل دنیا را پر خواهد کرد.
امام حسین علیه السلام در مسیر کربلا فرمودند آیا به حق نمی‌نگرید که به آن عمل نمی‌شود؟ و کسی نهی از باطل نمی‌کند؟!
امام زمان علیه السلام در زمان ظهور نیز می‌فرمایند که به روش و سبک پیامبر صلی الله علیه و آله عمل خواهم کرد و تمامی بدعت‌های زمان جاهلیت را از میان برخواهم داشت.
هر دو بزرگوار از ظلم و جور و از میان رفتن سنت پیامبر صلی الله علیه و آله و جایگزینی آن با باطل، شکایت دارند.
حال سوال اینجاست که امام حسین علیه السلام که یکی از نیت‌های ایشان امر به معروف و نهی از منکر بود، چگونه بر این امر موفق شدند؟ خود امام حسین علیه السلام، «معروف» می‌باشد و از همین بابت خود را معرفی فرمودند و در مقابل یزید که منکر است را مکرراً توصیف نمودند. نشانه معرفی کامل امام حسین علیه السلام قتل ایشان است چون آن‌ها که دشمن امیرالمومنین علیه السلام بودند شقاوت خود را در حق ایشان به خوبی نشان دادند.
یکی از جلوه‌های مظلومیت ائمه علیهم السلام, نیز همین است که قرار بر این بود که مردم به سوی او بروند نه آنکه امام بسوی مردم برود. وضعیت ظلمانی آن زمان از این منظر دیده می‌شود که امام برای معرفی خود به همراه خانواده‌شان به صحرای کربلا رفتند.
عزای امام حسین علیه السلام نیز یک تمیز دهنده حق و باطل در سطح عالی است.
منبع : رواسیhttp://www.rawasi.ir/?p=Events&artid=74
جلسه پیش عرض شد در زمان ظهور، زمین از ظلم و جور پر می‌شود و بدعت‌ها گذاشته می‌شود و حق ناپیدا می‌شود. حال این سوال پیش می‌آید آیا همه آلوده به این شرائط ظلمانی می‌شوند؟
خیر؛ برای پاسخ به این سوال می‌بایست داستان اصحاب کهف را یادآور شد. آنان جوانانی بودند که به دنبال دین خداوند بودند و خداوند نیز آنان را حفظ نمود.
در زمان امام حسین علیه السلام هم اصحاب ایشان از آن شرایط تاریک و ظلمانی به کهف حصین پناه بردند و از شجره شر و بدی کناره گرفتند. در طول تاریخ تشیع هم این جریان بارها تکرار شد مانند: اصحاب امیرالمومنین علیه السلام در 25 سال سکوت، شیعیان خالص در زمان صلح امام حسن علیه السلام.
پر شدن زمین از ظلم و جور، به معنای از میان رفتن تمامی افراد مثبت نیست.
یکی از مشکلاتی که متاسفانه گریبانگیر انسان می‌شود و باعث تباهی و دین و دنیا می‌شود قیاس است. مثلاً اینگونه می‌پنداریم که امام حسین علیه السلام که ظاهراً شکست خوردند پس به هدف خود در اصلاح امت و امر به معروف دست نیافتند. در حالیکه اینگونه نیست ما معتقدیم که اصلاح انجام شد، چگونه؟ هر که در هر حرفه ای تخصص دارد، بنشیند و بیاندیشد که چگونه دستگاهی را می‌تواند طراحی کند مانند واقعه عاشورا که در طول تاریخ باعث هدایت میلیون‌ها نفر شده است!
سر و کله قیاس در همین جا پیدا می‌شود که پیروزی ظاهری امام حسین علیه السلام را سبب اصلاح جامعه و سنت پیامبر صلی الله علیه و آله می‌پنداریم.
این در حالی است که همه در ایام محرم قصد اصلاح عمل و رفتار خود می‌کنند و نمونه‌هایی از این قسم سراغ داریم.
هر که به امام توجه کند، در آتش ظلم و جور این جامعه و این زمانه، در گلستان خواهد بود چون شیعه در کانون نعمت و توجه الهی است.
منبع : رواسی http://www.rawasi.ir/?p=Events&artid=74
جلسات گذشته در ارتباط با اصلاح امت پیامبر صلی الله علیه و آله گفتگو شد و یک نکته که در اینجا هر کس می بایست متذکر آن در زندگی شخصی اش باشد، اهتمام به شرکت در عزاداری امام حسین علیه السلام در طول سال داشته باشد و یا در خانه برنامه منظم در اقامه عزای آن حضرت داشته باشد. این مسئله دارای آثار عجیب و غریب است و قطعاً مورد توجه امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) است. یکی از آثار توجه به این نکته معنادار شدن دعا برای فرج امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) است.
در این میان خواندن زیارت عاشورا اعتقادات آدمی را حفظ می کند.
یکی از آداب حضور در پیش امام علیه السلام انتظار است. همه اصحاب امام حسین علیه السلام نیز منتظر امر امام حسین علیه السلام بودند. امام زمان علیه السلام در زمان ظهور و غیبتش انتظار کشیده می شود و او به همه نظر دارد! آنجا که فرمودند انتظار فرج افضل اعمال است یکی از معانی آن در موقع حاجت خواهی است که «بعد از عرض حاجت منتظر امر ولی (علیه السلام) بماند و کار را به او بسپارد.»
حال مشابهت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) با امام حسین (علیه السلام) چیست؟
چرا خداوند فرمود کار را یک شبه اصلاح می کند؟
اگر کار اصلاح امت در یک شب اصلاح می شود، اصلاح دیگری که مصلح آن امام حسین علیه السلام بود در یک روز محقق گشت.
منبع : رواسیhttp://www.rawasi.ir/?p=Events&artid=74
در ارتباط با شباهت‌های حضرت سیدالشهدا علیه السلام و امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) می‌بایست عرض کرد که شباهت‌ها بسیار زیاد است ولی در این جلسات می‌توانیم تنها به چند شباهت بپردازیم.
بنابر روایات متعدد که امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) قیام کننده از امّت پیامبر هستند پس چرا نامی از امام حسین علیه السلام به عنوان قیام کننده نیامده است؟
جواب این سوال در خود آن نهفته است، امام حسین علیه السلام قیام ننمودند بلکه به جهت کفر و فسق علنی یزید حاضر به بیعت با او نبودند و به جهت در فشار بودن مدینه در بیعت گرفتن از ایشان، امام علیه السلام به همراه فرزندان و مخدرات، مدینه را به قصد مکه ترک نمودند. در آنجا هم قصد جان حضرت را نمودند، در این میان 12000 نفر از مردم کوفه برای حضرتش دعوت نامه می‌فرستند و ایشان به جهت پذیرا بودن آنان، مکه را به قصد کوفه ترک نمودند که در میانه راه سپاه جناب حرّ مانع ادامه مسیر ایشان شدند. حضرتش تا لحظه آخر که آن‌ها شروع به حملات جدّی نکرده بودند حرکات نظامی نداشتند.
می‌بایست به این نکته توجه داشت که اگر خداوند امری را قرار دهد و اراده نماید آن کار به صورت تمام و کمال انجام می‌پذیرد، سنت خداوند در ارتباط با امام حسین علیه السلام، کشته شدن ایشان بود. (ان الله شاء ان یراک قتیلا). با توجه به این نکته می‌توان به خاص بودن لقب قیام کننده برای امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) پی برد.
مشابهت بعدی این دو بزرگوار تنها و بی یاور بودن هر دو امام (علیه السلام) است.
اگر واقعه عاشورا را دنبال کنیم از آغاز جمعیت زیادی مشتاقانه منتظر امام حسین علیه السلام بودند. پس چه شد؟ چرا همه ایشان را تنها گذاشتند؟ نکته بسیار مهم در اینجا آنست که آنان امام حسین علیه السلام را برای خود و مقاصدشان می‌خواستند نه آنکه یار و یاور امامشان باشند!
یک مسئله ای را که در اینجا می‌بایست یادآور شد آنست که ما باید خدمتکار و گوش به فرمان امام و خدا باشیم نه بالعکس!
ما باید منتظر دستور و امر او باشیم نه او منتظر حاجت خواهی ما!
لذت حاجت خواهی و گدایی به درگاه آنان در این است که عرض حاجت کنیم و آنان هر چه خیر و صلاح ما باشد مستجاب می‌کنند و بقیه را نه! آنکه هر حاجتی داشت مستجاب شد شیطان بود که آخر امر رجیم واقع شد.
بالاترین نعمت برای یک عبد، توجه مولا به اوست.
امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) مانند جد بزرگوارشان غریب و تنها و بی یاور است آنچنان که شب و روز به اعمال ما نگاه می‌کند و با دل خون نزد خداوند برایمان استغفار می‌کند. متاسفانه امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) در زندگیمان فراموش شده است.
منبع : رواسی http://www.rawasi.ir/?p=Events&artid=74
در جلسه گذشته به بی یاور بودن و تنها بودن آن دو جناب اشاره شد.
اینکه بدانیم که ائمه علیهم السلام غریب‌اند و به دنبال یارند، برای ایشان و غربتشان چه کرده‌ایم؟
می‌بایست توجه داشت که یاری آنان برای ما و نجات ماست. امام حسین علیه السلام در طول مسیر کربلا به هر آنکس رسیدند خود آن شخص را خواستند نه مال و ادوات جنگی او را!
اگر بخواهیم امروز یاور امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) باشیم چه باید بکنیم؟
امام حسین علیه السلام در شب عاشورا به یاوران فرمودند که شما به جهت یاوری من با توجه به دعوت نامه‌ها آمدید حالا که ورق برگشته و قصد جان مرا کرده‌اند و قصد کنیزی حرم مرا دارند، هر که پشیمان است شبانه خیمه گاه را ترک نماید و راه هم بی خطر است، اما هر آنکس که بماند کشته خواهد شد و در بهشت با ما خواهد بود و از غضب خداوند در امان خواهد بود. جدم فرمود پسرم حسین در زمین کربلا، غریب و تنها و تشنه کشته می‌شود. هر کس او را یاری کند، مرا یاری کرده و یاری او، یاری امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) کرده است.
نصرت امام حسین علیه السلام نصرت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است.
امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) فرمودند اگر روزگار مرا در یاری تو به تأخیر انداخت و اگر نبودم که بجنگم هر صبح و شام در عزای تو می‌گریم و به جای اشک خون می‌گریم.
اشک برای امام حسین علیه السلام یاری امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است.
در این ایام توفیق اشک بر امام حسین علیه السلام داریم اما بعد از این مراسمات یاری امام حسین علیه السلام را فراموش نکنیم. یکی از دستورات این است که «اعینونی بورع و اجتهاد» (با تقوا و اجتهاد ایشان را یاری کنیم).
تقوا یعنی حرمت نگه داشتن سید و مولا، معصیت به معنای ترک و فراموشی آن جناب است.
منبع : رواسیhttp://www.rawasi.ir/?p=Events&artid=74
دانستیم جامعه در سال 61 هجری به گونه ای بود که امام حسین علیه السلام حاضر به بیعت نبودند و دین خداوند در معرض انحراف قرار داشت.
شخصی نزد امام حسین علیه السلام آمد و سوال نمود آن قیام کننده ای که در روایات آمده، شمائید؟ حضرت فرموند: خیر؛ صاحب امر قیام، طرد شده، رانده شده و خون پدرش به گردنش است و شمشیرش آماده قیام است.
شباهت دیگر اینست که هر دو امام بیعت هیچ طاغوتی را بر گردن ندارند، بقیه ائمه علیهم السلام مظلومانه و محصورانه در جامعه خود زندگی می‌کردند. شاهد این امر فرمایش امیرالمومنین علیه السلام در این خصوص است که در هنگام رجوع افراد به ایشان جهت امر خلافت، ایشان فرمودند که شما مرا امیر نمی‌خواهید و اگر مرا رها کنید کاری بهتان ندارم و شهروندی بی خطر خواهم بود!
اصلاح دین و امور که به دست امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است به انتقام خون امام حسین علیه السلام آغاز می‌گردد.
روز ظهور به یک معنا روز عاشورا است، چون تمامی قاتلین در آن روز جهت انتقام برانگیخته می‌شوند. در مقابل نیز روز عاشورا روز ظهور بود بدین معنا که مشابه روز ظهور حق و باطل به روشنی تفکیک شدند. در کربلا حق ظهور کرد و هیچ شک و شبهه ای را برای هیچ کس باقی نگذاشت.
منبع : رواسیhttp://www.rawasi.ir/?p=Events&artid=74
دینی که خداوند مقرر فرمودند مجموعه ای از احکام و دستورات نیست، دین خداوند تسلیم امر الهی بودن است. بعد از رحلت پیامبر (صلی الله علیه و آله) دین به دو دسته تسلیم امیرالمومنین بودن و یا تسلیم خلفا شدن تقسیم گشت.
درجه و مرتبه دینداری به تسلیم امر خداوند رتبه دهی می‌شود. تمام دین نیز به آن کسی که متصل به خداوند است، تعبیر و تفسیر می‌شود.
شیعه و سنی از پیامبر (صلی الله علیه و آله) نقل نموده‌اند که «مَن ماتَ و لَم یَعرف امامَ زَمانِه ماتَ میتَه جاهلیه» تمام مشکلات به عدم معرفت نسبت به امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) باز می‌گردد. و هر آنکس که او را می‌شناسد باید به دیگران بشناساند و این امر پیامبر (صلی الله علیه و آله) در روز غدیر است.
در این میان نحوه تبلیغ بسیار مهم و نقش آفرین است.
هر چه آدمی در زندگی برای امامش و کسب معرفت نسبت به او ضعیف عمل نماید، ضرر کرده است.
ما که برای تحصیل فرزندانمان تحقیق و هزینه می‌کنیم، حال برای معرفی امیرالمومنین علیه السلام چه کرده‌ایم؟!
در داستان حضرت یوسف (علیه السلام) برادرانش او را می‌دیدند، تجارت می‌کردند و صحبت می‌کردند؛ ولی او را نمی‌شناختند. شباهت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) با حضرت یوسف در این مسئله نیز می‌باشد. اینگونه که در میان جامعه است ولی او را نمی‌شناسند.
امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و امام حسین (علیه السلام) هر دو بزرگوار شناخته نمی‌شوند تا آنجا که هر دو بزرگوار می‌بایست خود را معرفی کنند.
منبع : رواسی http://www.rawasi.ir/?p=Events&artid=74
از مشابهت‌های دیگر هر دو بزرگوار حضور پررنگ ایشان در عالم است.
زیارت امام حسین علیه السلام در همه اعمال و ایام فضیلت دارد به گونه ای که انگار از هیچ عبادتی جدا نمی‌شود. مصیبت اعظم زمین و آسمان، عاشورا است. ولایت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) نیز در تمامی عالم جریان و سیلان دارد و در جهان خبر او منتشر شده است.
مصیبت امام حسین علیه السلام از هیچ ذره ای در جهان جدا نمی‌شود و حتی در دل سنگ دشمنان نیز (طبق نقل‌های قاتلین در جریان مختار) تاثیر داشت و این لازمه حجت و آیه الهی است.
در بدو ظهور هم امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) شروع قیام خود را از این مصیبت آغاز می‌نمایند.
از امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) بخواهیم محبت امام حسین علیه السلام و مصیبت او را در دلمان زیاد کند.
منبع : رواسیhttp://www.rawasi.ir/?p=Events&artid=74
یکی از ویژگی‌های بشر قدر ناشناسی نسبت به نعمت‌های الهی است؛ انسان همواره در حسرت نعمت‌های دیگران است! دلیل این امر آنست که خداوند نعمتی را که عنایت می‌فرماید بدون هیچ کم و کاستی می‌دهد. یکی از آن نعمت‌ها این است که از کودکی که چشم باز کرده‌ایم پرچم‌های عزای امام حسین علیه السلام است. این نعمت کم کم برایمان عادی می‌شود و خدای ناکرده برایمان بی ارزش خواهد شد.
امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) در بدو ظهور به تمامی دنیا ارزش و حقیقت عزای امام حسین علیه السلام را می‌نمایاند. (الا یا اهل العالمان ان جدی الحسین قتلوه عطشنا).
تلاش شیطان همیشه بر فراموشی و تشکیک در این مصیبت بوده است.
سهم ما از این مصیبت گریه بر امام حسین علیه السلام است که البته قدر و ارزش آن بر ما معلوم نیست!
نکته بعدی در عزای امام حسین علیه السلام فراموشی عبادت بودن آن است.
امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و حضرت زهرا (سلام الله علیها) محال است نظر به این مجالس ننمایند نه به خاطر حضور ما بلکه به خاطر انتساب آن به حضرت ابا عبد الله علیه السلام است.
ابوحمزه ثمالی از امام صادق علیه السلام پرسید مگر همه شما به حق قیام نمی‌کنید پس چرا امام دوازدهم را قیام کننده می‌نامید؟
حضرت فرمودند وقتی حضرت امام حسین علیه السلام به دست دشمنان خدا شهید شدند ملائکه به خداوند عرضه داشتند چرا آن‌ها را مجازات نمی نمائید؟ خداوند فرمود انتقام از آنان خواهم گرفت و سپس به امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) اشاره نمود و فرمود به ایشان این امر انجام خواهد گرفت.
منبع : رواسی http://www.rawasi.ir/?p=Events&artid=74
بعضی از نعمت‌های ما از گذشتگان به ما رسیده است و گاهی اوقات به همین جهت آن‌ها را بی مبنا می‌پنداریم به آن بی توجه هستیم و آن را از دست می‌دهیم. مانند زحمت و رنجِ تشکیل و حفظ عزای امام حسین علیه السلام.
بد نیست سابقه و ریشه عزاداری امام حسین علیه السلام را بدانیم.
میزان دین؛ امیرالمومنین علیه السلام و اهل بیت ایشان است، نه پیامبر صلی الله علیه و آله و قرآن.
هرکس شهادتین را بگوید به معنای پذیرش عملی و قلبی اسلام نیست، بلکه دنباله رو ائمه علیهم السلام نشان ایمان و پذیرش اسلام است.
اگر کسی بخواهد یک رعیت و بنده خوب برای امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) باشد، چکار می‌بایست انجام دهد؟
دستگاه امام حسین علیه السلام و گریه بر ایشان، تربیت کننده من و راهی برای کسب رضایت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است.
در دنیا کسی با اسلام مشکلی ندارد ولی با شیعه و گریه کنِ امام حسین علیه السلام چرا! اگر گریه کار بیهوده ای است، پس چرا این همه دشمنی و انفجار؟
این دشمنی با اهل بیت علیهم السلام دلالت بر زنده بودن ایشان و مکتبشان دارد. چون این مکتب، مربی انسان است.
راه اصلاح، گریه بدان بر خوبان است.
گریه بر امام حسین علیه السلام همواره در خود دو نکته را دارد؛ یک انتظار فرج دوم برائت از دشمنان اهل بیت علیهم السلام.
منبع : رواسیhttp://www.rawasi.ir/?p=Events&artid=74
یکی مباحثی که در موضوعات اعتقادی صحبت می‌شود، موضوع رجعت است.
قبل از ورود به این بحث لازم است نکته ای را در اینجا متذکر شد و آنهم این است که موضوعات اعتقادی مبنای عقلی دارند اما آگاهی از جزئیات آن تنها متکی بر نقل است. مثلاً توحید مبنای عقلی دارد اما صفات خداوند و تعاریف آن تنها از نقل منتج می‌گردد.
عقلاً زمین نمی‌بایست از حجت خداوند خالی بماند و متقابلاً می دانیم که حجت‌های. الهی 12 عددند. حال سوال آنست امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) بعد از ظهورشان و ان شاء الله حکومت طولانی ایشان؛ که شهید می‌شوند آیا زمین از حجت خالی می‌گردد؟
رجعت یکی از مبانی اعتقادی تشیع است.
از جزئیات رجعت می توان به: ترتیب امامان در آن و تعدد رجعت و وجود 2 امام در یک زمان، اشاره نمود.
در کتاب‌های معتبر شیعه، مسئله رجعت امام حسین علیه السلام و اصحاب ایشان و دشمنان و تکرار واقعه عاشورا اما این بار با غلبه بر دشمنان، آمده است.
در کتب دیگر حضور امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و امام حسین علیه السلام به طور همزمان مطرح گردیده است. و هر آنکس پیوند محکمی با این بزرگواران داشته باشد نیز از قبر برانگیخته خواهد شد.
حال چه کنیم ما جز آنان باشیم؟
دو دستور در این زمینه آمده است 1. دعای عهد 2. زیارت عاشورا
قرار بر این نیست یار و یاور امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) تنها در زمان ظهور باشیم و این خیال که زمان غیبت یک زمان انفعال است باطل می‌باشد.
برآورده کردن نیاز مردم یکی از موارد یاری امام زمان علیه السلام است. و بالاترین مرتبه آن خوش رفتاری و توجه به نیازهای همسر و فرزندان است.
منبع : رواسیhttp://www.rawasi.ir/?p=Events&artid=74
در ظهور امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ایشان قرار است به اراده خداوند احکام و حکومت الهی را مستقر نمایند برای این مهم، انتقام خون امام حسین علیه السلام اولویت این کار است و اگر کسی مانع انجام و اجرای حکم خداوند شود، به اراده خداوند ایشان از زمین برداشته می‌شوند. خداوند وعده نمودند امام زمان منصور خواهد بود.
با توجه به روایات ظهور، کسانیکه در مقابل امام زمان مقابله می‌نمایند مشابهتی با دشمنان امام حسین علیه السلام دارند و اکثر آن‌ها مسلمانند. آن‌ها پیرو سقیفه اند و اسلام را بگونه ای که خواستند تفسیر کرده‌اند.
امروزه هم ما گروه‌هایی به اسم اسلام می‌بینیم و ادعا می‌کنند بر اساس تعالیم اسلامی عمل می‌نمایند. آن‌ها کسانی هستند که تمام دشمنی انها بر ضد شیعه است.
اینان همانند دشمنان امام حسین علیه السلام، هر چه علی نام است می‌کشند و هر چه فاطمه نام باشد اسیر می‌کنند.
منبع : رواسیhttp://www.rawasi.ir/?p=Events&artid=74
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×