پر می‌کشد مرغ دلم سمت حرم بانو

دیر آمدم، دیر آمدم، دیر آمدم بانو

آرامم و با هر قدم گم می‌شود انگار

در من هیاهوی خیابان ارم بانو

سیراب شد دشت کویر از بس که می‌بارد

ابر نگاه زائرانت دم به دم بانو

صحن تو را علامه‌ها با اشک می‌شویند

آلوده‌ام، در صحن بگذارم قدم بانو؟

از صحن آیینه به آزادی مسیری نیست

تا پلک‌ها را می‌گذارم روی هم بانو!

از راه مشهد آمدم پابوس و می‌دانم

روی سر من می‌کشی دست کرم بانو

دست پر از این شهر خواهد رفت هرکس به

جان برادر داده نامت را قسم بانو

من کربلا می‌خواستم یک عمر و امضایت

زیر برات افسوس، افتاد از قلم بانو