بانوی آفتاب و زلال سپیده است

صبر و صفا و مهر و وفا آفریده است

او مثل زینب است که در وادی طلب

هر خار بوده است به پایش خلیده است

امّ‌البنین عاطفه‌ها او که مثل ماه

از آسمان مهر و محبت چکیده است

بانوی مهربانی و آیینه‌دار نور

هر رنج بوده است به دوران کشیده است

شد دود، دودمان یزید و یزیدیان

آن جا که نور از دل ظلمت دمیده است

نازم به مادری که شهادت شعار اوست

مامی صبور و صاحب خلق حمیده است

«صائم» چگونه وصف عزیزی کند که او

یار ولا و مادر نور و سپیده است