ببینید گیسوی پر تاب ما را

ببینید جوش می ناب ما را

ببینید ماه جهانتاب ما را

ببینید لبخند ارباب ما ر

اگر در خاک آذربایجان، جانان اباالفضل است

دلیل جان به اسم شهر زنجان، جان ابالفضل است

ستون خیمۀ کرب و بلا در باد و در طوفان

نمی‌افتد یقین تا تکیه‌گاه آن اباالفضل است

نه اینکه سر بزند ماهتاب از دستش

على ست،  سرزده یک آفتاب از دستش

براى ثبت نگین عقیق عباسى

على ست ساخته امشب رکاب از دستش

پاییز بودن، برگ‌های زرد می‌خواهد

باران سرودن، اشک‌های سرد می‌خواهد

از درد گفتن، یک دل پر درد می‌خواهد

از زینب کبری نوشتن، مرد می‌خواهد

تکانی خورد مشک و بر زمین افتاد

به راه افتاد اشک و بر زمین افتاد

در این مابین خورشید از سر حسرت

به دریا برد رشک و بر زمین افتاد

دوتا بازو به دنیا آمده، نامش اباالفضل است

دوتا ابرو که وقت رزم، پیغامش اباالفضل است

به وقت رزم قاسم از رجزهای علی اکبر

اگر وامی گرفته، ضامن وامش اباالفضل است

آسان‌تر از آن نیست، ولی ماه محرم

دشوارترین کار جهان، خوردن آب است

سرودم از غم دستی که هرگز...

شکوه ماتم دستی که هرگز...

خدا قسمت کند بر شانۀ من

بماند پرچم دستی که هرگز...

رها مانده است بر شن‌ها چه دستی!

جدا از پیکر سقا، چه دستی!

عموی ماه! بعد از دست‌‌هایت

بگیرد دست بابا را چه دستی؟

من و یک درد، یک اندوه رایج

و بیم روز اعلام نتایج

بدون دست‌‌های مهربانت

چه خواهم کرد، یا باب‌الحوائج؟

تو می‌‌خواهی پر از اخلاص باشی

نگهبان حریم یاس باشی

اگر یار حسینی، می‌‌توانی

برای تشنه‌ها عباس باشی؟

پیش از تو کسی خبر ز مهتاب نداد

یک لحظه مرا ر‌هایی از خواب نداد

وقتی که تمام دشت له له می‌‌زد

غیر از تو کسی به تشنه‌ها آب نداد