خواهم اکنون، ای گروه راستان!
گویم از شام غریبان، داستان
ز اهل بیت و خیمه‌های سوخته
نی در آن شمع و چراغ افروخته
چون ز کار قتل شه پرداختند
سوی خرگاهش به غارت تاختند
حمله بردند از سر خیره‌سری
جُسته سبقت هر یکی بر دیگری،
شه فتاد از اسب بر روی تراب
وندر آن دم، ذوالجناح آن خوش‌رکاب،
دور شه می‌گشت و شیهه می‌کشید
گوییا می‌گفت با شاه وحید:
شه سخن با ذوالجناح آغاز کرد
باب شفْقت بر رُخ او باز کرد:
ذوالجناحا! ای غزال تیز‌گام!
ای تو را گیسوی «حور‌العین»، لگام!
صبح عاشورا چو از مشرق دمید
خود گریبان افق را خور درید
شه نماز صبح را کردی ادا
در نمازش کرده یاران، اقتدا
آسمان‌ها را در این ماتم، غم است
بلکه بالاتر، خدا را ماتم است
چون منی چون می‌توان کردش رقم؟
خاک بر فرق من و نوک قلم!
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
