پس غریبی در وطن تکرار شد
شمع بودن سوختن تکرار شد
یک حسین تشنه در هنگام زهر
بعد از آن صدها حسن تکرار شد
الهی به این بنده فرصت بده
به توفیق بر نفس رخصت بده
الهی، کمیلی، ابوحمزه‌ای
مرا با مناجات عادت بده
خانمی که تا خود خورشید قامت داشته
در رشادت با ابالفضلش رقابت داشته
مادر باب الحوائج بوده و با این حساب
دامن او را گرفته هر که حاجت داشته
به این دلیل که می‌زد پیامبر بوسه
گرفت تیغ از این جا شدیدتر بوسه
برای اینکه نبرّند ظهر روز دهم
گرفته است ازاین حنجر این قدر بوسه
نه آب آمده نه آبرو گذاشته‌اند
حدود دین خدا را فرو گذاشته‌اند
نماز خون خدا با تیمم و این قوم
چه‌قدر مَشک برای وضو گذاشته‌اند
ابر هی در صورت مهتاب بازی می‌کند
باد دارد توی زلفت تاب بازی می‌کند
لب ز چوب بی حیای خیزران پاره شده
مثل آن ماهی که با قلّاب بازی می‌کند
یقین تکلیف طفلان، با عطش اینگونه روشن بود
فراتی هست اینجا پیش رو، اما نبود ای کاش!
چه می‌شد که نبود اصغر در این لشگر، اگر هم بود
سفیدیِ گلویش این قدر زیبا نبود ای کاش!
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
