یکی از مواردی که در باب ولادت فرزند در اسلام مورد توجه قرار گرفته، شیر مادر است که در روایات نورانی از معصومین علیهم‌السلام هم راجع به آن مطالبی نقل است.

این متن که به بهانه روز صائب فراهم آمده، مروری است بر دو غزل از این قله‌نشین سبک هندی (هم‌وزن و هم‌قافیه و هم‌ردیف) و یک غزل عاشورایی از استاد علی انسانی که به اقتفای او سروده شده است.

در این شب‌های مقدس و بهانه شهادت امیرالمومنین (ع) دو قصیده علوی را که دارای یک وزن و یک ردیف و قافیه‌اند از  نظر بگذرانیم.

شب‌های قدر از طرفی مصادف است با مصیبت شهادت سید المظلومین، امیرالمؤمنین، حضرت علی علیه‌السلام و همچنین از طرفی طبق روایت، حقیقت لیله‌ القدر حضرت زهرا سلام الله علیها است.

میرزا محمدتقی حجه الاسلام، فقیه، محدث، حکیم و شاعر زبردست به سه زبان فارسی، عربی و ترکی شعر می‌سرود و اشعار عاشورایی‌اش امتیاز ویژه‌ای دارد. او پس از گذراندن 64 بهار از زندگی در 12 رمضان المبارک 1312 ه.ق در تبریز دار فانی را وداع گفت.

امروزه شعرای جوان بسیاری در حوزه‌‌ شعر ولایی قلم می‌زنند و نیز ذاکران جوان فراوانی در عرصه‌ ستایش‌گری و مداحی توفیق دم زدن از آل الله علیهم‌السلام را دارند و کم و بیش از شهرتی نسبی برخوردارند اما این دو نعمت در برخی از افراد جمع است.

علی انسانی از سرشناس‌ترین شاعران ولایی و آیینی هم‌روزگارمان در 15 خرداد سال 1326 ه.ش در کاشان دیده به جهان گشود؛ بنابراین این پیش‌کسوت شعر و ادب شیعی، امسال در هفتادمین سال زندگانی خویش است.