«دیوان آذر»، اثر طبع «غلام‌رضا آذر» یا بهتر بگوییم «آذر خراسانی» در سال‌های دور یعنی زمان حیات شاعر در قطع جیبی و در پنج مجلد چاپ شده بود. خوشبختانه بعد از گذشت سی و اندی سال از درگذشت شاعر، به تازگی تجمیع آثارش انجام گرفته و به تصحیح «سید محمد رستگار» و با مقدمه و حواشی «جواد هاشمی (تربت)» قرار است که توسط انتشارات «آرام دل» چاپ شود.

«علی‌اکبر صلح‌خواه» که در دوم مهر ماه 1365 ه.ش دنیا را به سوی عقبا ترک کرد، در ابن‌بابویه به خاک شهر ری رخ نهاد. این بیت مشهور عاشورایی از اوست:
بزرگ فلسفه نهضت حسین این است / که جنگ سرخ به از زندگی ننگین است
این نوشتار، بهانه‌ای است تا پنج غزل عاشورایی زیر را از او مرور کنیم:

دیوان اشعار شعرای شیعی نشان می‌دهد که یکی از مطالبی که در بین شعر عاشورایی نمود خوبی داشته است، رسیدن محرم و دمیدن هلال ماه عزا بوده است. ادبیات ولایی، سروده‌های قرص و محکمی هم در این میان به خود دیده است.

شهریار غزلی مشهور در حال و هوای حرکت کاروان حسینی به سمت کربلای معلی با ردیف «دارد حسین» دارد که به بهانه سالروز درگذشت او از نظر می‌گذرانیم

میرزا احمد عابد نهاوندی ملقب به مرشد چلویی و متخلص به «ساعی»، عارف وارسته‌ای بود که با شعر و سخن نیز انس و الفت داشت.

احمد کمال‌پور، متخلص به «کمال»، قصیده‌سرای معاصر خراسان در تاریخ 23 ام شهریور ماه سال 1377 بدرود حیات گفت.

با این که شعرا داستان‌های زیادی از صدر اسلام را منظوم کرده‌اند، با این حال هنوز داستان‌هایی وجود دارد که منظومش، یعنی شعر شده‌اش، کمتر به چشم می‌آید؛ یکی از آن داستان‌ها، ماجرای شگفت‌انگیز دیدار جناب میثم تمار و جناب حبیب‌بن‌مظاهر علیهماالسلام است.

دل شیعه در ماه ذیحجه کم‌کم آماده اقامه عزا در دهه عاشورا می‌شود. در آستانه محرم به بهانه سالروز تولد «عمان سامانی»، نگاهی به سه مثنوی عاشورایی او خواهیم داشت.

شهرت «ایرج میرزا» بر کسی پوشیده نیست اما غالبا شاعری او را در موضوعاتی از قبیل انتقادی، اجتماعی، حتی سیاسی و بلکه هجو دنبال می‌کنند، اما بناست در این نوشتار، توجه مخاطب را به اشعار مذهبی وی معطوف داریم.

این نوشتار به مرور غزلی از شاعر معاصر «سید رضا مؤید» پرداخته که شاعر با زائر سخن آغاز می‌کند و از مشاهد مشرفه سؤال می‌کند و از زائر می‌خواهد که خاطرات و حکایات سفر را بازگو کند و این نکته را با ردیف «بگو» تکرار می‌کند و پی می‌گیرد.