به گزارش کرب و بلا، غلامرضا سازگار از جمله مداحان و شاعران چیره‌دست آئینی و عاشورایی است که از او آثار متعددی در این حوزه منتشر شده است و پیشتر نیز در پرداختن به موضوع بحرطویل‌های عاشورایی، به گوشه‌ای‌از هنرنمایی وی در این زمینه پرداختیم.
وی در دو کتاب «یک ماه خون گرفته» و «هفتاد و دو ستاره» در قالب بحرطویل زبان حال امام حسین (ع) در ماجرای کربلا را روایت می کند.
در بخش نخست برگرفته از کتاب «یک ماه خون گرفته» نگاه شاعر به ماجرا به شیوه داستان گویی از زاویه دید دانای کل است و انگار که شخص امام حسین (ع) مجموعه مصائبی را که قرار است در واقعه عاشورا نظاره کند را در یک آن از ذهن می‌گذراند و با شاهد قرار دادن آنها، سر آخر به عهده و پبیمانی که با خدا بسته اشاره می کند و متذکر می‌شود که ذره‌ای از مواضع قیام خود کوتاه نخواهد آمد:
اگر از خنجر خونریز لبِ تشنه ببرند سرم را/ اگر از تیغ شکافند در این عرصه خونین جگرم را/ اگر از تیر سه شعبه بدهند آب عوض شیر گل نوثمرم را/ اگر از داغ برادر شکند خصم ستمگر کمرم را/ اگر از چار طرف خصم زند برجگرم تیر/ اگر آید به سر و کتف و تنم ضربت شمشیر/ اگر از سنگ شود غرقه به خون روی منیرم/ اگر آتش عوض آب دهد خصم شریرم/ اگر از داغ پسر سوزم و صد بار بمیرم/ به خدایی که مرا خواسته با پیکر صدچاک ببیند/ به تنم زخم دوصد نیزه وشمشیر نشیند/ به ستمگر نکنم کرنش و ذلت نپذیرم/ اگر آرند به جنگم همه اهل زمین را و سما را
انا مظلوم حسین
منم و عهد الستم/ نه گسستم نه شکستم/ به خدا غیر خدا را نپرستم/ به خدا من پسر شیر خدا و پسر فاطمه هستم/ همه دار و ندارم/ همه هفتاد و دو یارم/ به فدای ره جانان/ منم و سرخی رویم/ منم و خون گلویم/ منم و حنجر عطشان/ منم و داغ جوانان/ منم و خاک بیابان/ منم و سُمِ ستوران/ من و رگ‌های بریده/ منم و قلب دریده/ منم و طفل صغیرم/ منم و کودک شیرم/ منم و دخت اسیرم/ منم و حیّ قدیرم/ منم و زخم فراوان/ منم و آیه قرآن/ منم و زخم زبان‌ها/ منم و تیغ و سنان‌ها/ همه آیید و ببینید مقام و شرف و عزت ما را
انا مظلوم حسین
در کتاب «هفتاد و دو ستاره» نیز زبان حال امام حسین (ع) واگویه‌ای از گوشه‌ای دیگر از مصائب کربلاست و اینبار از زبان ایشان ما متوجه برخی شهدای کربلا و نزدیکان و اهل بیت می‌شویم که امام (ع) به نوعی با قسم به آنها و خون به ناحق ریخته شهدای کربلا، راسخ و استواری خود را در پیمودن راهی که انتخاب کرده است بیان می‌دارد:
به خدا و به رسول و به علی ابن ابی‌طالب و زهرای بتول و حسن آن سید ابرار/ به هفتاد و دو یارم/ به حبیبم به زهیرم/ به طرماح و به جون و وهب پاک سرشتم/ به جلال و شرف عابس و عباس و به عثمان و به جعفر/ به شهیدان عقیل و به خلوص دل عبد للَّه و قاسم/ به علی اکبر و داغش/ به علی اصغر و خونش/ به گل یاس مدینه/ به رقیه به سکینه/ به دل سوخته زینب کبرا و دو فرزند شهیدش/ به لب تشنه اطفال صغیرم/ به تن خسته سجاد عزیزم/ من از این قوم ستمگر نگریزم/ نکنم بیعت و با خصم ستمگر بستیزم/ من و ذلت/ من و تسلیم/ من و خواری و خفت/ سر من بر سر نی/ راه خدا پوید و با دوست سخن گوید و گردد هدف سنگ و خورد چوب/ نبینم به خدا غیر خدا را
