گشوده دست طبیعت، کتاب گل‌ها را

 بیا به باغ و ببین فتح باب گل‌ها را

بهار سبز در این دشت سرخ، خیمه زده است

 که افکنَد به فضا، عطر ناب گل‌ها را

باز اقیانوس رحمت، موج دیگر می‌خورد

 مُهر اکمال خدا بر چار دفتر می‌خورد

باز شد امشب درِ لطفى که تا یوم الحساب

 رزق خود هر ذى حیات از فیض آن در می‌خورد

حسین قبله‌ی هستى بُوَد؛ سلام بر او!

 که هر چه هست گذارند احترام بر او

على الدّوام رسد چون که فیض او همه را

 سلام عالم و آدم على الدّوام بر او!

امشب ز مدینه بوى عشق آید

 فریاد حق از گلوى عشق آید

از دامن سبز عصمت زهرا

 آلاله‌ی سرخْ‌روى عشق آید

تا گشود آن مه دل‌آرا چشم

 پرتو افزود مصطفى را چشم

گفت تکبیر، بر جمال حسین

 چون که افتاد مرتضى را چشم

وقتی که حسین یافت میلاد امروز

یزدان درِ لطف تازه بگشاد امروز

در عالم قدس یک حسین داشت خدا

کآن را به محمّد و علی داد امروز

امشب شب میلاد حسین است، حسین

 وندر همه جا یاد حسین است، حسین

خوانند همه «نادعلى» لیک على

 امشب به لبش ناد حسین است، حسین

فطرس رسیده جا به کبوتر نمی‌رسد

حتی فرشته پیش تو با پر نمی‌رسد

پس با وجود این همه شعبان که رفته است

دیگر گناهکار به محشر نمی‌رسد

میلاد حسین و شادى دل‌ها شد

 امّید دل پیمبران پیدا شد

اینک به سویش برو که فردا دیر است

 کز آمدنش در شفاعت وا شد

بر آن چه که شد هادى فطرس، صلوات

 خوانیم به دل‌شادى فطرس، صلوات

میلاد حسین، عید آزادى اوست

 بر لحظۀ آزادى فطرس، صلوات