نامحرمان راز قیامش را نفهمیدند
رمز قیام و اوج نامش را نفهمیدند
هفت آسمان در نای خود آوای غربت داشت
مردی که معنای کلامش را نفهمیدند
آزادگی را رنگ و رویی تازه می‌بخشید
نامردان لطف مرامش را نفهمیدند
مقصودش از ترک حرم حفظ عدالت بود
تفسیر حج ناتمامش را نفهمیدند
کامی عطش پرور به عالم هدیه کرد اما
تردامنان هرگز پیامش را نفهمیدند
حتی شب آخر شب نجواگران عشق
آهنگ زیبای خیامش را نفهمیدند
از مشرق نی سر زد آن خورشید روشنگر
سنگین دلان اوج مقامش را نفهمیدند
در این صحرا که خارش، بوسه می‌زد دامن ما را
به پای جان سماعی هست در خون گلشن ما را
سماعی بی سرو بی دست، اما آنچنان موزون
که نی نجوا کند آهنگ از خود رفتن ما را
بانوی صبر ای گهر عشق را امین
عاشق‌ترین نگاه اهورایی زمین
ای در طواف سایۀ چشم تو آفتاب
از خرمن شکوه تو احساس خوشه‌چین
چون چشمه برآمده است سرسبز شود
با چشم تر آمده است سرسبز شود
با جاری خون به عرصۀ عاشورا
پیرانه سر آمده است سرسبز شود
هر چند نگاه تو مقیّد به رضاست
در باغ دلت عطر بهشت شهداست
در سینۀ مجروح تو داغی سرخ از
خورشیدِ به خون نشستۀ کرببلاست
نامحرمان راز قیامش را نفهمیدند
رمز قیام و اوج نامش را نفهمیدند
هفت آسمان در نای خود آوای غربت داشت
مردی که معنای کلامش را نفهمیدند
آزادگی را رنگ و رویی تازه می‌بخشید
نامردان لطف مرامش را نفهمیدند
مقصودش از ترک حرم حفظ عدالت بود
تفسیر حج ناتمامش را نفهمیدند
کامی عطش پرور به عالم هدیه کرد اما
تردامنان هرگز پیامش را نفهمیدند
حتی شب آخر شب نجواگران عشق
آهنگ زیبای خیامش را نفهمیدند
از مشرق نی سر زد آن خورشید روشنگر
سنگین دلان اوج مقامش را نفهمیدند
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
