چهار ساله است و مثل کاروانیان مسافر است

چهارساله است و شاهد غمین‌ترین مناظر است

بنا به کربلا رسیدن است، کربلا رسیدنی است

بنا به داغ دیدن است، دیده و شکسته خاطر است

امام زاده است و خود امام، از نبی بر او سلام

مخاطب سلام، او، مبلّغ سلام، جابر است

بناست وارث گدازه‌‌های منبر پدر شود

کنون که نسل عنتر بنی امیه بر منابر است

لهوف‌ها رساله می‌‌شوند و تیغ‌ها قلم از او

آ‌های وارثان جهل و ظلم، این امام باقر است

نمی‌شود همیشه گریه را سرود و اشک را نوشت

اگرچه روضه‌خوان درد‌های او همیشه شاعر است

چقدر نیزه دید و دشنه دید، اتّفاق تشنه دید

چقدر کربلا که در مقابلش هنوز حاضر است