آسمان تشنه، اشک‌ها جاری

چشم‌ها شور و زخم‌ها کاری

در میان دو رود سرگردان

ماهی تشنه در بغل داری

دست و پا می‌زند نگاه فرات

آه باران، چرا نمی‌باری؟!

کودکی تشنه باشد اما تو

دست را روی دست بگذاری؟!

تشنگی، دلهره، پریشانی

یک زن و این همه گرفتاری

به فدای دل پریشانت

این تویی که در اوج ناچاری

می‌روی مثل مادر موسی

کودکت را به نیل بسپاری

دل به دریا زده است چشمانت

می‌کنی باز آبروداری

آه بانو، چقدر دشوار است

در خودت گریه را نگهداری

"آیت الکرسی" است روی لبت

در دلت حرف‌های بسیاری

...

" وَ مِنَ الماءِ کُلُّ شَی ءٍ حَیّ "

که حسین است زندگی ...آری