چرا آوارۀ کوه و بیابانم؟ نمی‌دانم
چه می‌خواهد غم عشق تو از جانم؟ نمی‌دانم
به سمت آسمان رو می‌کنم هر جمعه می‌پرسم
کجایی ماه پشت ابر پنهانم؟ نمی‌دانم
تو که هر هفته امضا می‌کنی پروندۀ ما را
نمی‌مانم چرا بر عهد و پیمانم، نمی‌دانم
در این عصر غم و تردید آقا با ظهور تو
به جا می‌ماند آیا دین و ایمانم؟ نمی‌دانم
نمی‌دانم که هستم آن زمان پای رکاب تو
چه هستم؟ کافرم گبرم مسلمانم، نمی‌دانم
فدای قلب پر مهرت که این شب‌ها پر از درد است
محرم مثل تو ناحیه می‌خوانم؟ نمی‌دانم
چه می‌شد اینکه مانند شما خون گریه می‌کردم
خدا می‌کرد چون زینب پریشانم؟ نمی‌دانم
شبیه حر سرم زیر است، پشت خیمۀ ارباب
نگاهش می‌کند امروز مهمانم؟ نمی‌دانم
ای خیمۀ عشق از تو بر پا مانده
ای از تو دهان علم هم وا مانده
از آتش اشکهایتان معلوم است
در کرب و بلا کودکیات جا مانده
ما را نسیم پرچم تو زنده می‌کند
زخمی است دل که مرهم تو زنده می‌کند
خشکیده بود چند صباحی قنات اشک
این چشمه را ولی غم تو زنده می‌کند
شکر خدا که نور ولایت به ما رسید
الطاف خاندان کرامت به ما رسید
وقتی برای خون خدا نوحهخوان شدیم
بالاترین مقام عبادت به ما رسید
چرا آوارۀ کوه و بیابانم؟ نمی‌دانم
چه می‌خواهد غم عشق تو از جانم؟ نمی‌دانم
به سمت آسمان رو می‌کنم هر جمعه می‌پرسم
کجایی ماه پشت ابر پنهانم؟ نمی‌دانم
تو که هر هفته امضا می‌کنی پروندۀ ما را
نمی‌مانم چرا بر عهد و پیمانم، نمی‌دانم
در این عصر غم و تردید آقا با ظهور تو
به جا می‌ماند آیا دین و ایمانم؟ نمی‌دانم
نمی‌دانم که هستم آن زمان پای رکاب تو
چه هستم؟ کافرم گبرم مسلمانم، نمی‌دانم
فدای قلب پر مهرت که این شب‌ها پر از درد است
محرم مثل تو ناحیه می‌خوانم؟ نمی‌دانم
چه می‌شد اینکه مانند شما خون گریه می‌کردم
خدا می‌کرد چون زینب پریشانم؟ نمی‌دانم
شبیه حر سرم زیر است، پشت خیمۀ ارباب
نگاهش می‌کند امروز مهمانم؟ نمی‌دانم
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
