شب بود و چشم دختری خون گریه می‌کرد

تا کهکشان‌ها اختری خون گریه می­‌کرد

وقتی که چادر می‌کشیدند از سر او

ناموس حق را معجری خون گریه می­‌کرد

در سوگ آن خورشید روی نیزه انگار

چشمان ماه و مشتری خون گریه می‌­کرد

در امتداد دیدۀ بیدار مهتاب

بر روی هر نیزه سری خون گریه می‌کرد

وقت عبور از حنجر خورشید دیدند

در دست ظلمت خنجری خون گریه می­‌کرد

 پیشم مجسّم شد تمام این وقایع

روزی که در یثرب دری خون گریه می‌کرد