دیگر به سینه تاب نماند و، به دل قرار

افتاده جسم اطهرتان توی کارزار

ای چشم‌های پاک شما، گرمی دلم ‌

ای دست‌های سبز شما، معنی بهار

از دشت سمت خیمه می‌آید کسی مگر؟

گویا دلش شکسته ز سنگینی خبر

داغی بزرگ، بر دل پاکش نشسته است

داغی به وسعت غم آدم، نه! بیشتر

جانم فدات، یار عزیزم، برادرم

همراه خوب کودکی‌ام، نیم دیگرم

افتاده‌ای میانۀ میدان به خون چرا

بالت شکسته است چرا پس کبوترم؟

دوباره آمده‌ای امّا، چقدر خسته و تنهایی

دوباره نوحه بخوان، زینب‌! دوباره با همه گویایی

صدای غم‌زده‌ات، بانو! به گوش دشت که می‌پیچد

ز خیمه‌های حرم انگار، شنیده می‌شود آوایی