ادب آموختۀ مکتب طاهایی تو

تربیت‌یافتۀ دامن زهرایی تو

زینب قامت دین، زیور رخسار شرف

مظهر کاملۀ عفّت و تقوایی تو

گل گلزار نبی، میوۀ بستان علی

خانۀ فاطمه را شمع دل‌آرایی تو

بزم عترت را آذین ز گل روی تو شد

نقش رحمت را آیینه سراپایی تو

عبرت‌آموز زنانی به حجاب و به وقار

برتر از آسیه و هاجر و سارایی تو

حوریان راست به خاک قدمت بوسه از آنک

غنچۀ گلبن انسیۀ حورایی تو

عجبی نیست اگر زینِ اَبَت نام دهند

که گرامی ثمر اُمّ ابیهایی تو

در صف حشر که هنگام شفاعت باشد

مادرت فاطمه را همره و همپایی تو

در سراپردۀ عصمت تو از آن زینِ اَبی

که ز سر تا به قدم قدس و عفاف و اَدبی