لبریز شد از رایحه‌ات دشت و دمن‌ها
از خون تو شد سرخ‌تر از سرخ چمن‌ها
گر پهنۀ پیشانی تو جای عمود است
پس تیر چه می‌کرد در آن چین و شکن‌ها
کافی‌ست که لب بر لب طفلان بگذاری
با بوسۀ تو آب می‌افتند دهن‌ها
قومی که نماز شبشان ترک نمی‌شد
کشتند تو را تشنه لب و خسته و تنها
بعد از تو چه آمد به سر حضرت زینب
از داغ جدا ماندن سرها و بدن‌ها
هر چند کسی نیست به تشییع بیاید
هر چند که از جنس حصیر است کفن‌ها
ای کاش که دشمن نبرد حمله به خیمه
ای کاش نباشند در آن معرکه زن‌ها
در وصف تو ای نور عقیم‌اند قصاید
از داغ تو ای ماه یتیم‌اند سخن‌ها
«ما زنده به آنیم که آرام نگیریم»
مائیم فقط زنده به این سینه زدن‌ها
زیر علمت امن‌ترین جای جهان است
«چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است»
«ستارهای بدرخشید و ماه مجلس شد»
سفیدرویی عالم نصیب عابس شد
شجاع و پردل و جرئت، بلندبالا بود
همان که شیر سیاه سپاه مولا بود
مفتاح غزلهای به بنبست رسیده!
این شعر، مرا باز به سمت تو کشیده
زینب چه دلی داشت که با آن لب عطشان
از کوفه به دنبال تو تا شام دویده
عشقی که نمودست چنین عزم تو را جزم؟
ای با علی و مالک اشتر شده همرزم
مبهوت تو هستند امامان و شهیدان
مفتون تو هستند رسولان اوالوالعزم
ای تشنگیات بیشتر از حد تحمّل
لبهای عطشناک تو دریای تغزّل
شمشیر تو آیینۀ شمشیر یدالله
اسب تو در آن معرکه یادآور دلدل
لبریز شد از رایحه‌ات دشت و دمن‌ها
از خون تو شد سرخ‌تر از سرخ چمن‌ها
گر پهنۀ پیشانی تو جای عمود است
پس تیر چه می‌کرد در آن چین و شکن‌ها
کافی‌ست که لب بر لب طفلان بگذاری
با بوسۀ تو آب می‌افتند دهن‌ها
قومی که نماز شبشان ترک نمی‌شد
کشتند تو را تشنه لب و خسته و تنها
بعد از تو چه آمد به سر حضرت زینب
از داغ جدا ماندن سرها و بدن‌ها
هر چند کسی نیست به تشییع بیاید
هر چند که از جنس حصیر است کفن‌ها
ای کاش که دشمن نبرد حمله به خیمه
ای کاش نباشند در آن معرکه زن‌ها
در وصف تو ای نور عقیم‌اند قصاید
از داغ تو ای ماه یتیم‌اند سخن‌ها
«ما زنده به آنیم که آرام نگیریم»
مائیم فقط زنده به این سینه زدن‌ها
زیر علمت امن‌ترین جای جهان است
«چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است»
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
