تنش لبریز زخم تازیانه

شب و ماه خرابه، آشیانه

گل پرپر پدر را خواب می‌دید

ستاره نم‌نم از چشمش روانه

گلوی نازکش یاس تر آورد

به رویت دست مولا گل برآورد

خداحافظ بهار کوچک عشق

خزان، تیر سه شعبه آخر آورد

خواب دیده‌ام پرندگان پلید می‌شوند

وقتی از ظهور عشق، ناامید می‌شوند

برگ برگ سیب‌هایمان کبود می‌شوند

سروها پر از شکوفۀ شهید می‌شوند

خورشید شقیقه‌اش

خطبۀ شقیقه‌اش را