چه خوب است آب و هوایی که دارید
همیشه بهشت است جایی که دارید

الهی روی خلوتی هم نبیند
شلوغی این کوچه‌هایی که دارید

مجال عرق ریختن هم ندادید
به پیشانی این گدایی که دارید

نمی‌خواهم اصلا بفهمم که ما را
کجا می‌برد رد پایی که دارید

همین که شما می‌بریدم، یقیناً
شبی می‌رسم تا خدایی که دارید

از امروز ناله‌رسان حسین است
پر فطرس بینوایی که دارید

برایم هوای بهشتی بالا
حرام است با کربلایی که دارید

شما با خدا با خدا با خدایید
ومن با شمایم شمایی که دارید

مرا خیمۀ کربلا می‌نویسید
دخیل حسینیه‌ها می‌نویسید

دل بیقرار اختیاری ندارد
اسیر است و راه فراری ندارد

مقامات عاشق فنا می‌پذیرد
اگر هم بمیرد مزاری ندارد

کسی که بنا نیست بی سر بمیرد
چه بهتر دل بیقراری ندارد

دل بی حسین اصل و فرعش زیادی است
شبیه درختی که باری ندارد

دل بی حسین از گل بدترین‌هاست
دل بی حسین اعتباری ندارد

بود ذکر سجادۀ هر فقیری
امیری حسین فنعم الامیری

همه زیر پایند و بالا حسین است
همه قطره‌اند و دریا حسین است

چه رسم خوشی که زمان تولد
کلام نخستین ما یا حسین است

حسن هم حسین است، علی هم حسین است
محمد حسین است و زهرا حسین است

حسن یا علی فاطمه یا محمد
تجلی این چهارتن با حسین است

همین که به جز عشق چیزی نگفتیم
تجلی  لا ذکر الا حسین  است

گنهکارها نیز ترسی ندارند
قیامت اگر دست آقا حسین است

شه عالمینیم، الحمدلله
غلام حسینیم، الحمدلله

ندیدم کسی را گدایش نباشد
مسلمان یا ربنایش نباشد

مسیر تکامل یقیناً محال است
اگر کربلا انتهایش نباشد

برای جهنم چه خوب است، هر که
حسین بن زهرا برایش نباشد

مگر می‌شود؟ نه...نه... امکان ندارد
خدا باشد و کربلایش نباشد

خدایی که دار و ندارش حسین است
مگر می‌شود خون بهایش نباشد؟

یقین کشتی او نجاتی ندارد
اگر خواهرش ناخدایش نباشد

حسین آمد و بال‌ها گریه کردند
تمامی گودال‌ها گریه کردند

پر ما کجا؟ وسعت آسمانت
پریدن کجا؟ قبۀ لا مکانت

حسن هم به پای تو قد راست می‌کرد
ادب داشت، پیشت امام زمانت

تو بالا نشینی، چگونه نباشد
سر شانه‌های پیمبر مکانت

تویی سنت هفت تکبیر احرام
نبی منتظر شد بچرخد زبانت

شما هر دو در حال ارتزاقید
اگر می‌گذارد دهان بر دهانت

خدا بهتر از تو ندارد اگر داشت
یقین کن که می‌داد روزی نشانت

خداوند مثل تو دیگر ندارد
شبیه تو دارد اگر خب بیارد

من و سال‌ها جستجویت حسین جان
من و منت گفتگویت حسین جان

مگر می‌شود من به پایت نیفتم
من و سجده بر خاک کویت حسین جان

من عادت ندارم شبی بی تو باشم
من و هیئت کو به کویت حسین جان

به والله خوابش نمی‌برد زهرا
نمی‌شد اگر شانه مویت حسین جان

گلوی تو عادت به نیزه ندارد
به قربان زیر گلویت حسین جان

چقدر آه گفتی جوابت ندادند
چقدر آب گفتی و آبت ندادند