از بادۀ نگه، دل ما را خراب کن
بر تاک مانده‌ایم تو ما را شراب کن
لبریز بادۀ نگه توست خُمِّ دهر
ما را به یک صُراحیِ دیگر خراب کن
بگشای طرّه‌ای ز سَرِ زلفِ مُشکیار
کارِ جهان رها ز تبِ پیچ و تاب کن
ای پرسشِ نخستِ خداوند از جهان
وی پاسخِ هماره، تو عزمِ جواب کن
طنبورِ روزگار زَنَد نغمه ناصواب
ای پنجه درست، تو آن را صواب کن
وان را که نشنود ز سَرِ نی نوایِ حق
با نغمه تلاوتِ قرآن مُجاب کن
ای دل به آستان حسینی رهی بجوی
«دورِ فلک درنگ ندارد، شتاب کن!»
عمری به نحوِ می‌زدگان صرفِ خواب شد
بُنیانِ ما ز ریزشِ وِجدان خراب شد
عشق! ای سودای جانها سوخته
ای تو آتشها به جان افروخته
چون کنی با پرنیان سینهها؟
گو چه میخواهی میان سینهها؟
درختان را دوست میدارم
که به احترام تو قیام کردهاند،
و آب را که مهر مادر توست
خون تو شرف را سرخگون کرده است
شفق، آینهدار نجابتت،
و فلق محرابی،
که تو در آن
نماز صبح شهادت گزاردهای.
شوق تو بهر وصل صبوری گداز بود
در اوج با لهیبِ دلت همتراز بود
یک لحظه تا وصال دگر بیشتر نماند
اما به چشمِ شوقِ تو عمری دراز بود
از بادۀ نگه، دل ما را خراب کن
بر تاک مانده‌ایم تو ما را شراب کن
لبریز بادۀ نگه توست خُمِّ دهر
ما را به یک صُراحیِ دیگر خراب کن
بگشای طرّه‌ای ز سَرِ زلفِ مُشکیار
کارِ جهان رها ز تبِ پیچ و تاب کن
ای پرسشِ نخستِ خداوند از جهان
وی پاسخِ هماره، تو عزمِ جواب کن
طنبورِ روزگار زَنَد نغمه ناصواب
ای پنجه درست، تو آن را صواب کن
وان را که نشنود ز سَرِ نی نوایِ حق
با نغمه تلاوتِ قرآن مُجاب کن
ای دل به آستان حسینی رهی بجوی
«دورِ فلک درنگ ندارد، شتاب کن!»
عمری به نحوِ می‌زدگان صرفِ خواب شد
بُنیانِ ما ز ریزشِ وِجدان خراب شد
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
سلام بر سالار شهیدان حضرت اباعبدالله (ع)