جان جهان به شور تو در پیچ و تاب شد
انگیخت گرد و، سایه کش آفتاب شد
بر چید خیمگی شب، و روز حساب شد
«خاموش محتشم که دل‌سنگ آب شد
بنیاد صبر و خانۀ طاقت خراب شد»
کاروان در کاروان دل بر سر دل بود آنجا
ناقه‌ها در ناقه‌ها افتاده در گِل بود آنجا
رودی از گل‌های پرپر در بسیط خاک جاری
همسفر با عاشقان، منزل به منزل بود آنجا
امیر قافلۀ دشت کربلاست حسین
به راه بادیۀ عشق آشناست حسین
ببین که در پی قربان شدن به تیغ ستم
چو نخل، سرزده از باغ کربلاست حسین
از موج فتنه چشم جهان غیرت یم است وز تندباد حادثه پشت فلک خم است صبح امید چون شب تاریک مظلم است
«باز این چه شورش است که در خلق عالم است»
«باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است»
ساربانا ز اشتران بگشای بار
لحظه‌ای ما را به حال خود گذار
این که بینی سرزمین کربلاست
خاک او آغشته با خون خداست
در حریم قدسی صحرای دوست
بشنو این گلبانگ، این آوای اوست
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
