ذی الحجه که می‌آید دل‌ها پر می‌کشد برای حج، برای پارچه‌های سادهٔ سفید احرام.‌‌ همان پارچه‌های ساده‌ای که می‌شود نوعی لباس، تا همه یک شکل باشند و یک دست. شاید توهم بخواهی زیر لب زمزمه کنی که
 إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلیمٌ خَبیرٌ [1]
برای این که یادت بماند که ملاک برتری انسان‌ها نزد خدا چیست، برای این که یادت بماند که در همین برتری هم، خداست که می‌داند إِنَّ اللَّهَ عَلیمٌ خَبیرٌ...
موسم حج که می‌آید دلت پر می‌کشد برای طواف و نماز‌هایش، برای لبیک اللهم لبیک گفتن‌های دور خانه خدا برای سعی بین صفا و مروه. برای وقوف در عرفات. برای دعای عرفه؛ برای دعای عرفه... برای امام غریبت که قطعا نزدیک توست در آن لحظات [2] و می‌خواهی که با بند بند وجودت حسش کنی و چه لحظات تلخ و شیرینیست آن لحظات... برای مشعر، برای سنگ ریزه‌هایی که جمع می‌کنی برای رمی جمرات و آرزو می‌کنی که این سنگ‌ها همیشه برای دور کردن شیطان از خودت در دستانت باشند و باز برای مکه برای طواف دور بیت الله و نماز‌هایش و...
اما تو نیستی در آن جا؛ کیلومتر‌ها فاصله داری و حسرت می‌خوری... دلت خوش است به التماس دعا‌هایی که به حجاج گفته‌ای. دلت خوش است به التماس دعاهایی که به حاجی واقعی حج امسال گفته‌ای؛ دلت خوشست به آقایت، به مولایت...
در همین فکر هستی که دوستت صدایت می‌زند:
    - فلانی بیا!
سرش پایین است تو را متوجهٔ صفحهٔ باز شدهٔ مفاتیح مقابلش می‌کند و ادامه می‌دهد:
-    انصافاعجب خدایی داریم ! این دو رکعت نماز را ببین، اگر بین نماز مغرب و عشایمان این نماز را بخوانیم با ثواب حاجیان در حج شریکیم!
چشمانش برق می‌زند از شعف و خوشحالی و باز برایت می‌خواند:
-    هرکس نه روز اول این دهه را روزه بگیرد خدا ثواب تمام روزهٔ تمام عمر را به او می‌دهد!!
مکثی می‌کند و می‌گوید.
-    انصافا راست می‌گویند که خدا دنبال بهانه می‌گردد!!
تصمیم می‌گیرید که دل‌های پرکشیده‌تان را سر و سامانی بدهید؛ دل خوش کنید به رحمت خدا...
به او می‌گویی:
-    دقت کرده‌ای اگر از خیلی مردم بپرسی که: «چرا خدا این همه پاداش در ازای این عمل کم به بندگان خود می‌دهد؟ به نظر شما این قضیه تعجب ندارد؟» می‌گویند: «نه؛ تعجب ندارد!! از چه تعجب کنیم؟! از رحمت خدا، از فضل خدا؟! از این که خدا قادر به هر کاریست؟! از این که خدا مهربان است و رحمتش همه چیز و همه کس را در بر می‌گیرد؟!» ولی برای عده‌ای از همین آدم‌ها وقتی از ثواب گریه بر سیدالشهدا علیه السلام و این که قطره‌های اشک بر او می‌تواند گناه‌های بزرگ را پاک کند که می‌گویی، متوقف می‌شوند و تعجب می‌کنند که مگر می‌شود این گریه‌ها این چنین تاثیر عظیمی داشته باشد؟!!! [3]
دوستت که به این مسئله توجه کرده می‌گوید:
-     دقیقا هین طور است! واقعا چرا؟!!!
می‌گویی:
-    راستش فکر کنم، ظاهرا این آیه هنوز در دل‌هایمان ننشسته که:

 ذلِکَ فَضْلُ اللَّهِ یُؤْتیهِ مَنْ یَشاءُ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظیمِ [4]
 و اصلا دقت نمی‌کنیم که وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظیمِ است!! و نکته بعدی هم که خودت می‌دانی...
سرش را به نشانه تایید تکانی می‌دهد و می‌گوید
-    با این اوصاف، فکر می‌کنم سنگ ریزه‌های رمی جمرات را باید همیشه در جیب‌هایمان نگه داریم…