اى دخت على که مادر غم‌هایى!

 پرورده‌ی دست عصمت کبرایى

جز آن که «شریکه الحسینى»، همه جا

 زینب! تو حسینِ بعد عاشورایى

زینب که ز پنج آینه نورش دادند

 تا بزم خدا فیض حضورش دادند

زینب ز ازل بود همان زینب لیک

 در کرببلا اذن ظهورش دادند

زینب که شُکوه عشق پاینده از اوست

 ماهى است که نور صبر، تابنده از اوست

اسلام ز کربلا بُوَد زنده ولى

 تاریخ حیات کربلا زنده از اوست

در لوح زمانه از شهامت، زینب

 زد سکّه‌ی صبر و استقامت، زینب

این بس به فضیلتش که از سوى حسین

 دریافت نیابت به امامت، زینب

زینب تو یگانه دختر توحیدی

توحید بخوان که خواهر خورشیدی

امّید قیام کربلا شد صبرت

ای صبر علی! تو مادر امّیدی

زیبایى گلشن على زینب بود

 پرورده‌ی دامن على زینب بود

بر خصم شکست داده و خود نشکست

 آیینه‌ی روشن على زینب بود

در فضل، محیط بی‌کرانى، زینب!

 در صبر، بسیط آسمانى، زینب!

اى خورده به سینه‌ات مدال عظمت!

 بانوى همیشه قهرمانى، زینب!

ما جلوه به جان و دل تاریک دهیم

 با عرض تحیّت که ز نزدیک دهیم

میلاد خجستۀ تو را، یا زینب!

 بر نور دلت رقیّه تبریک دهیم

امشب که کند فخر به شب‌هاى دگر

 آورده فلک، اختر زیباى دگر

این زینب کبرى است به دامان على؟

 یا ختم رسل گرفته زهراى دگر؟

زینب که خدا، جلوه دهد یادش را

 تالى نبُوَد، صبر خدادادش را

باشد که در آستانه‌ی قدس حسین

 بر پاى کنیم جشن میلادش را