شیعه کند مرا صدا که حجت خدا منم
آنکه شده به کودکى شاهد کربلا منم
ز بعد مرتضى على، پس از حسین و مجتبى
از پس زین العابدین، ولىّ کربلا منم
کاری بکن! مگذار شب، خاکستری باشد
سهم تمام خیمه‌ها شعله‌وری باشد
کاری بکن! مگذار این بادِ گریبان سوز
با چنگِ خونینش پی هر روسری باشد
هی نامه آوردند کوفی‌ها که ظهری سرخ
با خون جدّت دست‌هاشان جوهری باشد
یک طرف کاغذ و یک سو قلمش افتاده
قلمش نه دمِ تیغ دو دمش افتاده
مثل روز دهم از فرط عطش با طفلان
در شب حجره به روی شکمش افتاده
آخرین لحظه همان لحظۀ تلخی است که مرد
دیده از دست ابالفضل علمش افتاده
امروز که عرشیان برانگیخته‌اند
بر عرش بلور نور آویخته‌اند
در مقدم باقر العلوم از فردوس
یک باغ گل محمدی ریخته‌اند
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
