سلام باد به قارب که قُرب مولا یافت!
چو ذرّه راه به خورشید عالم‌آرا یافت
ز افتخار غلامى بر آستان حسین
مقام و منزلت و نور فضل و تقوا یافت
سلام باد به سعد، آن یل سعادتمند!
که خورده بود به مهر على دلش پیوند
شناسنامه‌ی او مُهر مهر مولا داشت
شجاعتش چو پدر بود و همّتش فرزند
سلام ما به صفاى محبّت و باور!
به نصر و بر پدر مؤمنش ابى‌نیزر!
ز دودمان نجاشى که تربیت آموخت
به دستگاه ولایت ز دست پیغمبر
سلام بر دو برادر، دو مرد انصارى!
دو سر فراخته در عرصه‌ی فداکارى
دو اهل محکمه کآخر به حکم الّا الله
زدند خیمه‌ی طاعت به دشت دین‌دارى
سلام باد به حر! بر یقین و ایمانش!
که میزبان شهادت نمود مهمانش
براى آمدنش انتظار داشت حسین
که دیده بود ورا در شمار یارانش
ز ما سلام به بکر بن حىّ تیمى باد!
که نام او نرود تا خدا خداست ز یاد
حرارتى که ز عشق حسین در دل داشت
گرفت دستش و کردش ز بندگى آزاد
سلام باد به جابر، نبیره‌ی حجّاج!
که در سلاله‌ی تیمى شد از شهادت، تاج
قدم گذاشت به منهاج عشق و آزادى
به همّتى که به رضوان رسید از این منهاج
عاقبت این دوتا مهار شدند
دو غزال حرم شکار شدند
تا که این دو علی علی گفتند
همۀ دشت نیزه‌دار شدند
دور می‌شد دو رد پا از هم
در پی آن، دو تا صدا از هم
از همان دور بوسه می‌گیرند
جای بابا دوتا دوتا از هم
سد کرده‌ای از کینه چرا راه مرا حر؟!
از جان من امروز چه می‌خواهی یا حر!
هر بار کسی آمد و پیکی ز بلا داشت
این بار چه آورده‌ای از معرکه، ها! حر!
در دست تو شمشیر نمی‌بینم انگار
بی اسب و سلاح آمده‌ای جانب ما، حر!
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
