نامت هنوز هم هیجان می‌دهد مرا

این پرچم سیاه تکان می‌دهد مرا

وقتی شبیه مرده حسینیه می‌روم

سینه زنی دومرتبه جان می‌دهد مرا

مشرف گشت سلمان بر حضور حضرت زهرا که ای خیر النسا، در دل، مرا رازیست پر معنا

ندانم از چه بی تاب حسین است این دل شیدا

ولایش در دل زارم، حسین را دوست می‌‏دارم

و دانه ریخت بیایی کبوترش باشی

دوباره آینه‌‌ای در برابرش باشی

نه اینکه پر بکشی و به شهر او نرسی

میان راه، پرستوی پرپرش باشی

«مدینه» شهر غریبی برای «فاطمه»‌ هاست

نخواست گم شده‌ای مثل مادرش باشی

شور میان هر غزل شاعرانه، تو زیباترین تغزل در هر ترانه، تو

هستی بدون مهر و محبت که مرده است

عشق بدون چون و چرای زمانه، تو

اغراق نیست، از همه عالم سرآمدی

یکتا شبیه ذات احد جاودانه تو

آیه‌های کوثر از تفسیر نام زینب است جبرئیل اندر تعجب از مقام زینب است

مزد اشک گریه کن‌هایش به دست حیدر است

چون علی فرماندۀ کلّ نظام زینب است

ای سایه‌ات فتاده به روی سرم حسین معنای واقعی اصول الکرم حسین

یک یاحسین گفتم و دیدم غمی نماند

تسکین دردهای دل مضطرم حسین

برای آنکه بیابیم ما خدایت را

گرفته‌ایم نشانی ردّ پایت را

برای آنکه به سمت خدایشان ببری

گرفته‌اند ملائک، نخ عبایت را

پایان ماه روضه شده، غم گرفته‌ام

هیئت تمام گشته و ماتم گرفته‌ام

بعد از دو ماه گرفت صداهای ذاکران

تازه دلم شکسته شده، دم گرفته‌ام

از سوزِ تب توانی به پیکر نداشتی

فکری به غیر فاطمه در سر نداشتی

یادِ خدیجه می‌کنی و آه می‌کشی

یعنی که تاب دوریِ همسر نداشتی

سر تو از سرنیزه به من توان می‌داد

امید بر دل مجروح بی کسان می‌داد

خودت که از سر نیزه به چشم خود دیدی  

کنیزکی به یتیم تو خرده نان می‌داد

آه! اینجاست شروع سفرش، یادت هست؟

«نینوا... ماریه... نام دگرش...»، یادت هست؟

آه! اینجاست مناجات شب آخر او

حال نیمه شب و آه سحرش یادت هست؟

چهل شب است فقط گریه کرده‌ام بی تو

چهل شب است برادر که مانده‌ام بی تو

ز بعدِ صحنۀ گودال و بی تو گشتنِ من

بدون محرم و یاور، شکسته‌ام بی تو