اگه باغ دل پر از جوونه شد
اگه حرفای من عاشقونه شد 

اگه دفتر قصیده‌های دل
یه دفعه پر از غزل ترونه شد


واسه اینه که دلم دربدره
واسه اینه که نگات دل می‌بره

اگه عمریه که من دربدرم
اگه وا شده بازم بال و پرم
اگه که به شوق گلدستۀ نور
افتاده هوای پرواز به سرم

واسه اینه که دل نیست تو دلم
که باشم منم کبوتر حرم

اگه شعله می‌زنه به جون من 
آتیش عشق تو! مهربون من
اگه با دیدن یک گوشه نگات
ناخودآگاه بند میاد زبون من

تو شب غم آخه مهتاب منی 
توی دنیا تنها ارباب منی

اگه عشق تو بی خونه‌م می‌کنه
اگه همرنگ جنونم می‌کنه
اگه شوق دیدن صحن و سرات 
اگه کربلات دیوونه‌م می‌کنه

آخه تنها عشق تو برام بسه 
بسکه آسمونی و مقدّسه

وقتی که عشق تو اعجاز می‌کنه
منو دیوونۀ پرواز می‌کنه
وقتی که یه گوشۀ نگاه تو
حتی بال سوخته رو باز می‌کنه

من چرا آروم بگیرم یا حسین
من چرا برات نمیرم یا حسین

این شبا که دیدنیه حال من
بوی آسمون گرفته بال من
می‌دونم منو تا معراج حرم
می‌بره این اشکای زلال من

دلم از اشک غمت توشه داره
آرزوی قبر شش گوشه داره

سحر و صفای صحن خلوتش
شمیم آسمونی تربتش
رواقای سرتاسر آینه پوش
شب جمعه و ضریح حضرتش

یاد اون پنجره فولادش به خیر
صبح روشن حرم یادش به خیر

شب من پر شده از شمیم صبح
رفته باز دلم با یاکریم صبح
ببینه پرچم سرخ حرمو 
که رهاست روی پر نسیم صبح

دیدنیه شکوه گنبد تو
به خدا بهشتمه مرقد تو

هوای حرم که دلفریب می‌شه
هر دلی شیدا و بی شکیب می‌شه
کی می‌شه نصیب من زیارتت
وقتی صحنت پر بوی سیب می‌شه

آخرش منم فدات می‌شم حسین
زائر کرب و بلات می‌شم حسین

وقتی چشم دل می‌شه باغ بلور
چشمه چشمه می‌جوشه تو سینه نور
به خدا کربلایی می‌شه دلم
یه سلام تا که میدم از راه دور

عشق تو انیس دیرینۀ ماست
به خدا کربلا تو سینۀ ماست

کاش با اسمت دلمو تکون بدی
یا بیای به قلب مرده جون بدی
کاش یه شب برای دل گرمی به ما
آقاجون یه گوشه چشم نشون بدی

کی میشه قسمت من کنی حسین
جون دادن میون بین الحرمین

قسمت می‌دم با اشک و التماس
قسمت می‌دم به غنچه‌های یاس
آقا جون با اینکه رو سیاهمو 
نبودم نوکری که دلت می‌خواس

دستمو رها نکن تو مشکلات
به خدا تویی سفینه النجات