طبیب را تو بیاری، حبیب را تو بخوانی
دلم غریب؛ خوشا این غریب را تو بخوانی
دعای این دل شرمنده مستجاب نگردد
مگر که آیۀ «أمّن یُجیب» را تو بخوانی
عجیب قصۀ اصحاب کهف نیست، می‌آیی
که قصه‌های شگفت و عجیب را تو بخوانی
خوشا مُکبّر قد قامت الصلات تو باشم
نماز این غزل ناشکیب را تو بخوانی
حسین «نصرُ من الله» را نوشت به خونش
به شرط اینکه «وَ فتحٌ قریب» را تو بخوانی
صحرا به صحرا باد و توفان موج می‌‌زد
آنجا بیابان در بیابان موج می‌‌زد
با پشته‌‌های ماسۀ در شن نهفته
مغرورتر از قلۀ در ابر خفته
عشق علی، نماز علی، کوثر علی
آمد نشست امّ ابیها برِ علی
کُفواً أحد بخوان و بگو همسر علی
«پهلوی توست گوهر انگشتر علی
یار همه علی و تویی یاور علی»
بر گردۀ خود مثل علی نان و رطب داشت
صادق همه صبح است، چه در خلوت شب داشت؟
شب تیره و تار و ظلمات است، پر از ظلم
صد سال پر از ظلمت جهلی که عرب داشت
طبیب را تو بیاری، حبیب را تو بخوانی
دلم غریب؛ خوشا این غریب را تو بخوانی
دعای این دل شرمنده مستجاب نگردد
مگر که آیۀ «أمّن یُجیب» را تو بخوانی
عجیب قصۀ اصحاب کهف نیست، می‌آیی
که قصه‌های شگفت و عجیب را تو بخوانی
خوشا مُکبّر قد قامت الصلات تو باشم
نماز این غزل ناشکیب را تو بخوانی
حسین «نصرُ من الله» را نوشت به خونش
به شرط اینکه «وَ فتحٌ قریب» را تو بخوانی
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
