لب بر لب حادثه، رها از تردید
سرسبزتر از قدیم‌ها می‌خندید
می‌گفت که سرخ پرزدن دیدنی است
تا کور شود هر آنکه نتواند دید
هر زخم که خورد، زخمه کاری‌تر شد
موسیقیِ داغ‌ها بهاری‌تر شد
این شورِ حسین دستگاهی است عجیب
کز نغمۀ آن دو چشم،آری! تر شد
بی سر شده‌ای و از جهان سر هستی
یک گام از عاشقان جلوتر هستی
گفتند که مسلمِ عقیلی اما
ولله که مسلم ابنِ حیدر هستی ...
از بام فتاده بام را می‌فهمد
در دام فتاده دام را می‌فهمد
لب تشنگی‌ات وقتِ شهادت یعنی
این مرد، لبِ امام را می‌فهمد
لب تشنه‌تر از جام فتادی سردار؛
در آتشِ این دام فتادی سردار!
افتاده‌تر از تو مرد در عالم نیست
این‌گونه که از بام فتادی سردار!
لب بر لب حادثه، رها از تردید
سرسبزتر از قدیم‌ها می‌خندید
می‌گفت که سرخ پرزدن دیدنی است
تا کور شود هر آنکه نتواند دید
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
