شادی برای تو، غم عالم برای من

از ماه‌های سال، محرم برای من

آوای آسمانی داوود مال تو

خاموشی مقدس مریم برای من

از عشق خود جدایم و جای گلایه نیست

این بود ارث حضرت آدم برای من

بی مهری است رسم محبت برای تو

تنهایی است مونس و همدم برای من

این زخم‌ها معلم خندیدن منند

حیرانم از ترحم مرهم برای من

یوسف که نیستم، ولی آن بنده‌ام که هیچ

نگذاشته است صاحب من کم برای من

بگذار عمر در گذر عشق طی شود

حتی اگر نشد که تو یک دم برای من