گفتم از آب بگویم، لب من گفت حسین
رفتم از گل بسرایم، که چمن گفت حسین
چه شده؟ موسم روضه است، ببین از داغش
فاطمه باز زمین خورد، حسن گفت حسین
زخم دل باز شد و باز مصیبت جوشید
باز شد از دل هر روضه دهن گفت حسین
از شهیدان حرم، وقت شهادت هر کس
کشته شد دورتر از شهر و وطن گفت حسین
نوکری مرد و غسال همین که او را
غسل داد و به تنش کرد کفن گفت حسین
جای هر زخم که زینب ز تنش نیزه کشید
به سخن آمد از آن پاره بدن گفت حسین
عمه جای همه بوسید گلو را، آن جا
هر چه شلاق پذیرفت به تن گفت حسین
هرکسی با هر عقیده، هرکسی با هر مرام
راه افتاده برای خاکبوسی امام
آمدند از شیعه و سنی و نصرانی و گبر
پا به پای اربعینی‌ها به قصد یک سلام
ای که بر جودت سلیمان نبی رو می‌‌زند
روبروی گنبد تو نوح زانو می‌‌زند
صحن و ایوان تو را جبرئیل جارو می‌‌زند
شمع عمرت در جوانی از چه سو سو می‌‌زند؟
تویی که جود و عطا بر امام‌ها داری
چقدر لطف و سخاوت برای ما داری؟
جواد فاطمه، ارث از کریمِ او بردی
غریبِ خانه شدن را ز مجتبا داری
کاش کمی صرف خدا می‌‌شدم
از همه جز خدا، جدا می‌‌شدم
کاش که با نعرۀ «قوموا الیه»
علیه نفس خویش پا می‌‌شدم
گفتم از آب بگویم، لب من گفت حسین
رفتم از گل بسرایم، که چمن گفت حسین
چه شده؟ موسم روضه است، ببین از داغش
فاطمه باز زمین خورد، حسن گفت حسین
زخم دل باز شد و باز مصیبت جوشید
باز شد از دل هر روضه دهن گفت حسین
از شهیدان حرم، وقت شهادت هر کس
کشته شد دورتر از شهر و وطن گفت حسین
نوکری مرد و غسال همین که او را
غسل داد و به تنش کرد کفن گفت حسین
جای هر زخم که زینب ز تنش نیزه کشید
به سخن آمد از آن پاره بدن گفت حسین
عمه جای همه بوسید گلو را، آن جا
هر چه شلاق پذیرفت به تن گفت حسین
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
