سلام می‌کنم از دور بر تو و حرمت
سلام من به بلندای بیرق و علمت
سروده‌اند فراوان برای تو اما
هنوز نقش کتیبه است شعر محتشمت
اگر که سر به هوا هستم و پریشانم
زمین زدم دل خود را به احترام غمت
گدایی بر در این خانه سربلندم کرد
مرا جدا نکن از خیمه‌های محترمت
چگونه نام تو را هر نفس صدا نکنم؟
که شاملم شده یک عمر دائماً کرمت
زمان مرگ به راهت دخیل می‌بندم
بیا که سر بگذارم به محضر قدمت
دو چشمت چشمهآب حیات است
دو دستت سفره‌دار کائنات است
اگرچه آسمان این‌قدر بالاست
ولی باید بگویم خاک پات است
ظرف خالی، دوباره پر شده است
آسمان از ستاره پر شده است
هر دو چشم ستاره بارانم
از شعف، از نظاره پر شده است
دل ما خورده گره بر ورق دفتر عشق
درس‌ها یاد گرفتیم از این منبر عشق
کسب تکلیف نمودیم اگر از در عشق
عشقمان بوده بمانیم فقط محضر عشق
این جمعه هم گذشت، نشد تا ببینمت
دادم به دل امید که فردا ببینمت
می‌خوانم از دو دست ابوالفضل تا مگر
یک شب میان روضۀ سقا ببینمت
سلام می‌کنم از دور بر تو و حرمت
سلام من به بلندای بیرق و علمت
سروده‌اند فراوان برای تو اما
هنوز نقش کتیبه است شعر محتشمت
اگر که سر به هوا هستم و پریشانم
زمین زدم دل خود را به احترام غمت
گدایی بر در این خانه سربلندم کرد
مرا جدا نکن از خیمه‌های محترمت
چگونه نام تو را هر نفس صدا نکنم؟
که شاملم شده یک عمر دائماً کرمت
زمان مرگ به راهت دخیل می‌بندم
بیا که سر بگذارم به محضر قدمت
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
