باز دل سوختگان، به رو حرم آوردند  

رو به سرچشمۀ احسان و کرم آوردند

راهیان سفر روضۀ بین الحرمین  

با خود آینه برای دو حرم آوردند

چشم‌ها را همه با اشک محبت شستند  

پلک‌ها را ادب گرچه به هم آوردند

شاهد روشن تقصیر و قصور است و گناه  

عرق شرم که سر تا به قدم آوردند

صحبت از عشق و علمدار شد نخلستان  

هیئت دلشدگان، نخل و علم آوردند

دست مهتاب قلم شد مگر اینجا، که همه  

جواهر اشک به همراه قلم آوردند؟

تا شنیدند شکست آینه‌ها، از سم اسب  

بر سر و سینه زنان، حجلۀ غم آوردند

ساربان چشم امیدش به تو بود،‌ ای سالار  

همۀ اهل کرم پیش تو کم آوردند

همه در کرب و بلا، جامه سیاه آمده‌اند
رو سپیدی طلبان، نامه سیاه آمده‌اند