دوباره بوی خوش مشک ناب می‌آید

شمیم توست که با آب و تاب می‌آید

به صبح دولت من آسمان خورد غبطه

که نیمه شب به برم آفتاب می‌آید

نسیم شام نگشته اگر به دور سرت

چرا به سوی خرابه، خراب می‌آید؟

هنوز در غم بی آبی لب تو ببین

که چشمه چشمه زچشمانم آب می‌آید

قرار بود که در خواب ببینمت ورنه

«شب وصال به چشم که خواب می‌آید؟»

جز این که شویمت از اشک خویش ار گل من

دگر چه کار ز دست گلاب می‌آید

هر آن که دید سرت را میان دستم گفت

چقدر عکس تو امشب به قاب می‌آید

رسید اگر به اجابت، تعجبی نکنم

دعای خسته دلان مستجاب می‌آید