دوباره بوی خوش مشک ناب می‌آید
شمیم توست که با آب و تاب می‌آید
به صبح دولت من آسمان خورد غبطه
که نیمه شب به برم آفتاب می‌آید
نسیم شام نگشته اگر به دور سرت
چرا به سوی خرابه، خراب می‌آید؟
هنوز در غم بی آبی لب تو ببین
که چشمه چشمه ز چشمانم آب می‌آید
قرار بود که در خواب ببینمت ورنه
«شب وصال به چشم که خواب می‌آید؟»
جز اینکه شویمت از اشک خویش، ای گل من!
دگر چه کار ز دست گلاب می‌آید؟
هر آنکه دید سرت را میان دستم گفت:
چقدر عکس تو امشب به قاب می‌آید!
رسید اگر به اجابت، تعجّبی نکنم
دعای خسته‌دلان مستجاب می‌آید
کمتر کسی است در غم من، انجمن کند
از من سخن بیاورد، از من سخن کند
«دلهای جمع را کند آشفته یاد من
راضی نمیشوم که کسی یاد من کند»[1]
کربلا! ای در مذاق اهل ذوق!
شعرِ سرشار از شعور و شور و شوق
ای بهین مضمونِ بکرِ شعرِ ناب!
معنی آیینه و مفهوم آب
سخن، هر آن چه که در باب دستهای تو شد
نماز بود و به محراب دستهای تو شد
حدیثِ مشک و علم، ای قصیده قامتِ عشق!
دو مصرع غزل ناب دستهای تو شد
از بس که عطش ربوده تاب و تب تو
فرقی نبُوَد میان روز و شب تو
گیرم که پر از شیر شود سینۀ من
نیروی مکیدن نبُوَد در لب تو
دوباره بوی خوش مشک ناب می‌آید
شمیم توست که با آب و تاب می‌آید
به صبح دولت من آسمان خورد غبطه
که نیمه شب به برم آفتاب می‌آید
نسیم شام نگشته اگر به دور سرت
چرا به سوی خرابه، خراب می‌آید؟
هنوز در غم بی آبی لب تو ببین
که چشمه چشمه ز چشمانم آب می‌آید
قرار بود که در خواب ببینمت ورنه
«شب وصال به چشم که خواب می‌آید؟»
جز اینکه شویمت از اشک خویش، ای گل من!
دگر چه کار ز دست گلاب می‌آید؟
هر آنکه دید سرت را میان دستم گفت:
چقدر عکس تو امشب به قاب می‌آید!
رسید اگر به اجابت، تعجّبی نکنم
دعای خسته‌دلان مستجاب می‌آید
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
