زمین‌بوسِ تواَم، ای نورِ سیّال!
بتاب آیینه‌ام را در شبِ حال
جهان نامِ تو را آورده بر لب
که می‌بینم شبِ حال است، امشب
شبِ رخشان، شبِ دلکش، شب قدر
تو را عشق است، ای رخساره؛ چون بدر!
شب قدرست، امشب بی‌قرارم
دل‌افشانْ ظهرِ فردا را دچارم
چه ظهری! شب‌تر از شب‌های دیجور
که کُشته می‌شود خنیاگرِ نور
در آن ساحت که عالَم واژگون است
خراب آبادِ غم، ننگِ قرون است
در آن ساعت که هستی ارغوانی‌ست
نگاه باغ محوِ گُل‌فشانی است
خیابان در خیابان داغ جاری‌ست
زمین و آسمان در سوگواری‌ست
بخوان، ای نوحه‌خوان! از داغ زهرا
که تاراج خزان شد باغ زهرا
قسم می‌خوردم به آن سردارِ بی‌سر
که از خونش شده کوثر معطّر
قسم خوردم به آن دست بریده
که دنیا مثلِ او هرگز ندیده
بیا، بشنو نوای نینوا را
بسوز اسطوره‌ها، افسانه‌ها را
حقیقت نیست در آواز آنان
طریقت نیست در پروازِ آنان
حسین و اختیار ننگ؟ ... هیهات!
تبسُّم در غبارِ ننگ؟ ... هیهات!
ستم را یاوری کردن تباهی‌ست
ستمکاری سیاهی، روسیاهی‌ست
زمین‌بوسِ تواَم، ای نورِ سیّال!
بتاب آیینه‌ام را در شبِ حال
جهان نامِ تو را آورده بر لب
که می‌بینم شبِ حال است، امشب
شبِ رخشان، شبِ دلکش، شب قدر
تو را عشق است، ای رخساره؛ چون بدر!
شب قدرست، امشب بی‌قرارم
دل‌افشانْ ظهرِ فردا را دچارم
چه ظهری! شب‌تر از شب‌های دیجور
که کُشته می‌شود خنیاگرِ نور
در آن ساحت که عالَم واژگون است
خراب آبادِ غم، ننگِ قرون است
در آن ساعت که هستی ارغوانی‌ست
نگاه باغ محوِ گُل‌فشانی است
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
