بر زانو آمده پسرش را صدا کند

شاید جراحت جگرش را دوا کند

گرچه جگر نداشت نگاهش کند ولی

بالین او نشسته پسر را صدا کند

لکنت گرفته پیر جوان مرده، حق بده

سخت است واژۀ «پسرم» را ادا کند

آمد به پا بلند شود خورد بر زمین

مجبور شد که خواهر خود را صدا کند

کارش به التماس کشیده ولی چه سود

باید حسین چند عبا دست و پا کند

مثل انار دانه شده ریخت بر زمین

وقتی ز خاک خواست تنش را جدا کند

تا خیمه‌گاه جمع جوانان به خط شدند

شاید که تکه تکه تنش جا به جا کند

تا دید خواهر آمده شد غصه‌اش دوتا

حالا عزا گرفته چه سازد، چه‌ها کند

کم نیست چشم خیره سر شوم بد نظر

ای کاش می‌شد این همه لشگر حیا کند

می‌کوشد از میان تب‌ها و دشنه‌ها

حتی ز روی تیغ، علی را سوا کند

درگیر بود ساقۀ نیزه به سینه‌اش

راهی نبود تا گرۀ بسته وا کند

کتفش ز جای ضرب تبر باز مانده است

هر ضربه آمده که یکی را دوتا کند

بد جور دوختند تنش را به سطح خاک

باید شروع به کندن سر نیزه‌ها کند

مانند خاک روی زمین پخش شد تنش

طوری زدند آرزوی بوریا کند