دسترسی سریع به موضوعات اشعار
جستجوی پيشرفته
درد دل حضرت زینب (س) با امام حسین (ع)

آنچه از من خواستی با کاروان آورده‏‌ام

یک گلستان گل به رسم ارمغان آورده‌‏ام

 

از در و دیوار عالم فتنه می‌‏بارید و من

بی‏ پناهان را بدین دارالامان آورده‌‏ام

دوباره مزرعۀ کربلا شکوفا شد

شبی‌ که‌ نام‌ تو در باور زمین‌ گل‌ کرد کسی‌ نگفت‌ «چرا زخم‌ ما چنین‌ گل‌ کرد؟» دوبارۀ مزرعه‌ کربلا شکوفا شد دوباره‌ پینۀ دستان‌ خوشه‌چین‌ گل‌ کرد ببین‌ چگونه‌ زنی‌ شیون‌ از دلش‌ جوشید ببین‌ چگونه‌ ترک‌های‌ زخم‌ دین‌ گل‌ کرد  

با او چهل روز و چهل شب همسفر بود

از کوفه تا شمشیر عزراییل‌هایش

از کربلا تا شام با تفصیل‌هایش...

 

بعد از چهل روز از مسیر تلخ دیروز

امروز آمد دیدن فامیل‌هایش

 

خود را به روی قبرهای خاکی انداخت

بانوی مکه با همان تجلیل‌هایش

اربعین وقف عزای زینبه

دوباره وقت غم و وقت عزاست اربعینِ حضرت خون خداست پیرهنای مشکی رو در نیارید قافله هنوز تو راه کربلاست

چهل روز غم و غربت و غارت

کاروان می‌رسد از راه‌، ولی آه

چه دلگیر چه دلتنگ چه بی تاب

دل سنگ شده آب، از این نالۀ جانکاه

زنی مویه کنان ، موی کنان

تو سایه بر سر داشتی، دیگر نداری

هر روز می‌سوزی و خاکستر نداری

تو سایه بر سر داشتی، دیگر نداری

 

«خورشید بر نی بود» و حق داری بسوزی

دیدی به جز او سایه‌ای بر سر نداری

 

برگشته‌ای؛ این را کسی باور نمی‌کرد

برگشته‌ای؛ این را خودت باور نداری

 

اولین کاروان سینه زنت

آمده سرشکستۀ محنت

آمده اشک ریز بت شکنت

 

السلام ای مرمل بدماء

چه خبر از هزار زخم تنت

 

از دو تا لاله‌های من چه خبر

چه خبر از سپاه بی کفنت

کوتاه سروده
آیینۀ غیرت علی

آن روح زلال و صیقلی زینب بود

آیینۀ غیرت علی زینب بود

 

هر چند امام و مقتدا بود حسین

پیغمبر کربلا ولی زینب بود

چه زخم‌ها که نزد خطبه‌ات به خفاشان!

حسین بود و تو بودی، تو خواهری کردی

حسین فاطمه را گرم، یاوری کردی

 

غریب تا که نمانَد حسین بی عباس،

به جای خواهری آنجا، برادری کردی

زینب آمد کنار شش گوشه

 شب جمعه کنار شش گوشه

دل من حالت عجیبی داشت

 

می‌شنیدم صدای قلبم را

چشم من حس بی شکیبی داشت

 

کوتاه سروده
کجاوۀ تو

همراه تو بی بدیل باید باشد

ابراهیم خلیل باید باشد

 

از کرب و بلا، کجاوۀ تو، تا شام

                                     بر شانۀ جبرییل باید باشد                                 

 

هر شب به عشق کرببلا گریه می‌کنم

درسجده‌ها به جای دعا گریه می‌کنم

جای تمام نافله‌ها گریه می‌کنم

 

گفتی که "کشتۀ عبراتم" حسین جان

زین پس به جای نام شما گریه می‌کنم!

 

فراموشی رمز عبور

ایمیل خود را وارد کنید

×
ارتباط با ما

پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.

×